Έχω κάνει πράγματα τα οποία έχω μετανιώσει.Έχω κάνει πράγματα για τα οποία δεν είμαι περήφανος. Αναγνωρίζω παρ'όλα αυτά ότι ο,τι έχω κάνει έχει γίνει μετά από σκέψη. Έχω έντονη προσωπικότητα.Αμφισβητώ τα πάντα, ακόμα και τα δεδομένα.
Δε μπορώ να αποδεχτώ κάτι ως δεδομένο από τη στιγμή που δεν έχω πειστεί εγώ ο ίδιος ότι δικαίως θεωρείται δεδομένο.
Δεν είμαι το άτομο που δε θα κάνει κάτι επειδή δεν είναι αποδεκτό. Δεν είμαι το άτομο που θα συμβιβαστεί στις κοινωνικές νόρμες και θα ακολουθήσει τη μάζα. Εν δυνάμει, θεωρώ τον εαυτό μου επικύνδηνο. Δρώ σύμφωνα με την ηθική. Τη δική μου ηθική. Σκέφτομαι, αξιολογώ, κρίνω, προσπαθώ να βλέπω αντικειμενικά και δρω αναλόγως, ή τουλάχιστον προσπαθώ πάντα,άσχετο αν δε τα καταφέρνω και πάντα. Αφήνω το μυαλό μου ανοιχτό στο να δεχτεί επιρροές και να επηρεαστεί μετά από φιλτράρισμα των επιρροών.
Αυτό συμαίνει ότι αν δεν έχω πειστεί, ή δεν έχω καταλάβει γιατί δε πρέπει να κάνω κάτι, πιθανώς θα το κάνω. Ίσως είναι λάθος ενώ δεν έχω ξεκαθαρίσει ακόμα μέσα μου αν είναι σωστό να το κάνω, γιατί ίσως καταλείξω στο ότι όντος ήταν λάθος. Μεγαλώνοντας χτίζω την ηθική μου και πάντα προσπαθώ να δρω σύμφωνα με αυτήν. Είμαι όμως άνθρωπος, έχω πάθη και αδυναμίες.
Αυτό που νιώθω ότι χρειάζομαι στη πορεία της εξέλιξής μου είναι επιρροές. Θετικές επιρροές που να με βοηθίσουν να χτίσω την ηθική μου. Επιρροές ώστε να καταφέρω να καταλάβω γιατί να μη πράξω το ήδη δεδομένο "κακό" για τη πλειοψηφία. Έχω όρια και φραγμούς, δεν είμαι ένα ζώο. Απλώς θέλω να ξέρω κάθε φορά ότι αυτό που κάνω ή δε κάνω, το κάνω ή δε το κάνω γιατί το έχω επεξεργαστεί και έχω καταλείξει στο ότι πρέπει να πράξω έτσι ως ενσυνείδητο ον. Το λάθος που καταλογίζω στον εαυτό μου, και δικαιολογώ λόγω εφηβείας είναι ότι έχω πράξει επιπόλαια. Ενώ έχω μπει στη διαδικασία να σκεφτώ αν πρέπει η οχι να το κάνω, δε μπορούσα να καταλήξω σε μια θετική ή ανρνητική απάντηση και έτσι απλά έκανα αυτό που ορίζει η ανθρώπινη φύση μου.
Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ερχόμαστε από το τίποτα και φεύγουμε για το άγνωστο. Ποιός ορίζει το σωστό ή το λάθος,το δίκαιο ή το άδικο. Ποιός ακόμα καν ορίζει τι είναι αυτό που βιώνουμε,αυτό που ονομάζουμε ζωή. Ο άνθρωπος διαισθητικά χρησιμοποιεί τη συνείδηση για να δημιουργήσει αυτό που μοιάζει να φαίνεται σωστό: Ηθική,ισορροπία και τόσα άλλα.
Δε μπορώ να αποδεχτώ κάτι ως δεδομένο από τη στιγμή που δεν έχω πειστεί εγώ ο ίδιος ότι δικαίως θεωρείται δεδομένο.
Δεν είμαι το άτομο που δε θα κάνει κάτι επειδή δεν είναι αποδεκτό. Δεν είμαι το άτομο που θα συμβιβαστεί στις κοινωνικές νόρμες και θα ακολουθήσει τη μάζα. Εν δυνάμει, θεωρώ τον εαυτό μου επικύνδηνο. Δρώ σύμφωνα με την ηθική. Τη δική μου ηθική. Σκέφτομαι, αξιολογώ, κρίνω, προσπαθώ να βλέπω αντικειμενικά και δρω αναλόγως, ή τουλάχιστον προσπαθώ πάντα,άσχετο αν δε τα καταφέρνω και πάντα. Αφήνω το μυαλό μου ανοιχτό στο να δεχτεί επιρροές και να επηρεαστεί μετά από φιλτράρισμα των επιρροών.
Αυτό συμαίνει ότι αν δεν έχω πειστεί, ή δεν έχω καταλάβει γιατί δε πρέπει να κάνω κάτι, πιθανώς θα το κάνω. Ίσως είναι λάθος ενώ δεν έχω ξεκαθαρίσει ακόμα μέσα μου αν είναι σωστό να το κάνω, γιατί ίσως καταλείξω στο ότι όντος ήταν λάθος. Μεγαλώνοντας χτίζω την ηθική μου και πάντα προσπαθώ να δρω σύμφωνα με αυτήν. Είμαι όμως άνθρωπος, έχω πάθη και αδυναμίες.
Αυτό που νιώθω ότι χρειάζομαι στη πορεία της εξέλιξής μου είναι επιρροές. Θετικές επιρροές που να με βοηθίσουν να χτίσω την ηθική μου. Επιρροές ώστε να καταφέρω να καταλάβω γιατί να μη πράξω το ήδη δεδομένο "κακό" για τη πλειοψηφία. Έχω όρια και φραγμούς, δεν είμαι ένα ζώο. Απλώς θέλω να ξέρω κάθε φορά ότι αυτό που κάνω ή δε κάνω, το κάνω ή δε το κάνω γιατί το έχω επεξεργαστεί και έχω καταλείξει στο ότι πρέπει να πράξω έτσι ως ενσυνείδητο ον. Το λάθος που καταλογίζω στον εαυτό μου, και δικαιολογώ λόγω εφηβείας είναι ότι έχω πράξει επιπόλαια. Ενώ έχω μπει στη διαδικασία να σκεφτώ αν πρέπει η οχι να το κάνω, δε μπορούσα να καταλήξω σε μια θετική ή ανρνητική απάντηση και έτσι απλά έκανα αυτό που ορίζει η ανθρώπινη φύση μου.
Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ερχόμαστε από το τίποτα και φεύγουμε για το άγνωστο. Ποιός ορίζει το σωστό ή το λάθος,το δίκαιο ή το άδικο. Ποιός ακόμα καν ορίζει τι είναι αυτό που βιώνουμε,αυτό που ονομάζουμε ζωή. Ο άνθρωπος διαισθητικά χρησιμοποιεί τη συνείδηση για να δημιουργήσει αυτό που μοιάζει να φαίνεται σωστό: Ηθική,ισορροπία και τόσα άλλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου