Η κοινωνία

Ο ορισμός της κοινωνίας όπως διαμορφώνεται από τις παρατηρήσεις μου εώς τώρα:

Η κοινωνία ως έννοια:
Κοινωνικό φαινόμενο που συντελείται από συνειδητές όντοτητες,στο οποίο ομάδες ατόμων λειτουργούν συντονισμένα οργανώνοντας ένα πολιτικό,θεσμικό,κοινωνικό και νομικό πλαίσιο στο οποίο αναπτύσσονται,καλλιεργούνται και ευημερούν τα άτομα και οι γεννεές.Σκοπός της κοινωνίας είναι η εξέλιξη.

Η κοινωνία του σήμερα:
Ένα σύνολο ατόμων,που κατά πλειοψηφία έχουν μεταμορφωθεί σε ζόμπι,με κύριο στόχο της ζωής τους την απόκτηση χρήματος και την υπακοή σε διάφορα καθεστώτα,πολιτικά,κοινωνικά,δογματικά και θεσμικά (ομάδες,μόδα,θρησκείες και άλλα) με σκοπό άλλα άτομα να κερδίζουν...τι άλλο,χρήματα εις βάρος τους.

Αναπνέουν,νομίζουν ότι ζουν και αναλώνονται σε ο,τι μπορεί κανείς να φανταστεί,χάνοντας κάθε επαφή με τη πραγματικότητα,πλήρως αποπροσανατολισμένοι από την αλήθεια.

Τα άτομα της κοινωνίας αυτής χαρακτιρίζονται από παντελή έλλειψη ουσιαστικής κριτικής ικανότητας,ουσιαστικής μόρφωσης και καλλιέργειας και σαφώς ανικανότητα για παραγωγή φιλοσοφικής σκέψης και γενικά,σκέψης.Είναι επίσης πλήρως τυφλωμένα από το χρήμα,ενώ πολλές φορές αλληλοσκοτώνονται μεταξύ τους για πράγματα που -ναι καλά ακούτε- ,δεν υπάρχουν καν στην πραγματικότητα.

Έχουν χωρίσει το πλανήτη Γη σε περιοχές,όπου αποκαλούν έθνη,και ποτίζουν σκατά το ήδη σάπιο εγκέφαλο των ανθρώπων στο εκάστωτε έθνος ώστε να μισεί τους υπόλοιπους και να νιώθει υπεροχή σε κάθε τομέα.

Γενικότερα,υποδιαιρούνται σε όσο το δυνατόν περισσότερα κοινωνικά σύνολα,ώστε να αναπτύσσουν εχθρικές συμπεριφορές προς τους υπόλοιπους,σε ένα "παιχνίδι" επικράτησης και απόκτησης πλούτου (χρήμα).

Η πορεία της κοινωνίας αυτή είναι αβέβαιη,σκεπτόμενος αισιόδοξα.Παρατηρώντας το φαινόμενο από μια ρεαλιστική οπτική από την άλλη,η πορεία της κοινωνίας αυτής είναι η αυτοκαταστροφή.Παράλογο;Κι όμως!

Πιθανή ελπίδα σωτηρίας,αποτελεί ο μοναδικός δρόμος λογικής και κριτικής σκέψης,η επιστήμη.Επιστήμη είναι ένας ένας τρόπος σκέψης,ο οποίος φαίνεται να λειτουργεί ως αντίδωτο στο υποκείμενο που προκαλεί τα παραπάνω συμπτώματα καθώς σταδιακά μεταλλάσει τον εγκέφαλο ώστε να βλέπει τη "μεγαλύτερη εικόνα".

Τελικά πιστεύεται ότι η ανθρωπότητα ή θα καταστραφεί κάτω από το βάρος της ηλιθιότητάς της είτε θα οριμάσει με τη βοήθεια της επιστήμης,η οποία θα εξαναγκάσει τελικά την συνείδηση να συμβαδίσει στην εξέλιξη.Η πορεία παραμένει αβέβαιη παρ' όλα αυτά.

25 Αυγούστου 2013

Νιώθω πολύ περίεργα.Άλλαξα περιβάλλον ξανά μετά από ένα σχεδόν μήνα και είμαι ακόμα στη περίοδο προσαρμογής πίσω στο σπίτι.Ακούω μουσική...με κατακλύζουν πολύ έντονα συναισθήματα,προσπαθώ να τα προσδιορίσω,αποτυγχάνω παταγωδός.Τι νιώθω;Τι βιώνω;

Χθες στο πλοίο έχω την εντύπωση ότι ερωτεύτηκα.Μα γίνεται να ερωτευτείς χωρίς καν να μιλήσεις,να ανταλλάξεις μια κουβέντα;Γίνεται να ερωτευτείς με τα μάτια;Δε θα ντραπώ,θα το πω.Έννιωσα σαν να έκανα σεξ με τα μάτια.Το μυαλό μου εκείνη τη στιγμή βρισκόταν σε σεξουαλική επαφή.Έτσι ερωτεύεται ο κόσμος;Τι είναι αυτό που νιώθω;Θέλω να ξανακοιτάξω αυτά τα μάτια,αυτό το πρόσωπο.Λες και συνέβη κάτι μεταξύ μας...μόνο έντονα βλέμματα ανταλάσσαμε.Ο κόσμος το ονομάζει φλέρτ.Το περίμενα πιο απλό,με λιγότερο συναίσθημα,λιγότερη ένταση.Δεν έχω ξανανιώσει έτσι με κάτι τόσο απλό.

Καθώς γράφω νιώθω μια χαλάρωση εκεί,λίγο πιο κάτω από το στήθος,στο διάφραγμα...ο συναισθηματικός φόρτος αποτυπώνεται στις γραμμές,το μυαλό μου διευθετεί τα γεγονότα,αναλύει τις καταστάσεις.Τι μεγάλη ανακούφιση.Έχω εικόνα...βλέπω χρώματα...πολλά χρώματα που αντιστοιχούν σε συναισθήματα να βγαίνουν από μέσα μου και να αποτυπόνονται σε ένα καμβά.Τα βλέπω...κόκκινα...γκρί,αυτά ξεχωρίζουν κοιτάζοντας καλύτερα.

Η ζωή συνεχίζεται.Υποθέτω πως για κάποιες μέρες αυτό το πρόσωπο,αυτός ο καμβάς θα γυροφέρνει στα σοκάκια του μυαλού μου.Σε μερικές μέρες όλα θα έχουν πάρει ξανά το δρόμο τους.Και η αλήθεια είναι ότι ανησυχώ.Αναστατώθηκα τόσο με ένα...φλερτ;
Γιατί έδωσα τόση σημασία;Γιατί δίνω τόσο συναίσθημα;Γιατί δίνω τον εαυτό μου;Μπορώ να φανταστώ τι θα γίνει αν ερωτευτώ κανονικά και πληγωθώ.

Θα μπορούσα να το αποτυπώσω με χρώματα,το αποτύπωσα σε κείμενο,και ο ήχος αυτού του κειμένου είναι κάπως έτσι:

Για να είμαι πιο ακριβής το τραγούδι το μετέφρασα σε κείμενο και χρώματα.Κάθε φορά το κάνω αυτό.Μια σκέψη ή ενα κείμενο παίρνει χρώματα και κάποιο τραγούδι.Μπορεί να συμβεί και το αντίστροφο,όπως σήμερα.Μερικές φορές και πίνακες μεταφράζονται μέσα μου σε συναισθήματα-σκέψεις-κείμενο ή μουσική.

8 Αυγούστου 2013

8 Αυγούστου του 13.
Ο καιρός περνάει.Οι υπαρξιακές ανησυχίες γίνονται όλο και πιο έντονες.Κανείς δε μπορεί να βοηθίσει.Είναι σαν ιός που καταλαμβάνει το μυαλό.Δεν γίνεται να το ελέγξεις,εμφανίζεται σε απρόσμενες στιγμές.Νιώθω το συνειδησιακό βάρος όλο και περισσότερο.Κανείς δε μπορεί να καταλάβει...να βοηθίσει.Είναι σαν να ορίεται βίαια μέσα μου ένα "κάτι" που ήταν βαθιά κρυμμένο για πολλά χρόνια.Θέλει να ξεφύγει από την ανθρώπινη υπόσταση,το νιώθω.Είναι ανώτερο...με ελέγχει.Κάποιες φορές δε το αντέχω.Άλλες υποκλίνομαι μπροστά στο μεγαλείο του,τη μαγεία και τη γνώση που με βοηθά να ανακαλύψω.Μόνο η αναζήτηση και η φυσική με βοηθά.Είναι η τροφή του...μόνο έτσι μπορώ να κατευνάσω τη λύσσα του.Και πάλι,κάποιες φορές αυτό που καταφέρνω είναι απλά να κάνω την όρεξή του εντονότερη.Θέλει να καταβροχθίσει τα πάντα...ή να πάψει να υπάρχει.Δε ξέρει...ούτε κι εγώ.

Νομίζω ότι οι σκέψεις μου αρχίζουν να με τρελαίνουν.Νομίζω ότι αρχίζω να τα χάνω μπροστά στο άγνωστο.Δε ξέρω τίποτα.Δε ξέρω ποιός είμαι.Δε ξέρω που πάω,πως θα πάω και γιατί πάω.Γιατί υπάρχω και ποιό το νόημα.