Υπαρξιακό σοκ.

...για άλλη μια φορά,βιώνω υπαρξιακό σοκ.Νιώθω παράξενα.Περίεργα.Τι κάνω εδώ;Ποιός είμαι;Που πάω;

Αφήνω το μυαλό μου ελεύθερο,συγκλονίζομαι.Βλέπω τον εαυτό μου σε σχέση με το σύμπαν,την ύπαρξη,τον άνθρωπο.Τόσο παράξενα παράξενο.

Είναι στιγμές που ξαφνικά,μέσα στη ροή της ζωής,την καθημερινότητα και τη δεδομένη για εμάς ζωή,το μυαλό μου κάνει ένα άλμα,ένα φτερούγισμα και ξεφεύγει.Με βομβαρδίζουν ερωτήματα,βαθιά και αναπάντητα ανά τους αιώνες.

Ξαφνικά χάνω τον εαυτό μου.Και ποιός είμαι τώρα;Τι είμαι εγώ που σκέφτομαι;Γιατί είμαι περιορισμένος μέσα σε αυτ
ό το σώμα;Πως γίνεται να παράγω σκέψη;Τι κάνω εδώ;

Παρατηρώ το κόσμο,τον άνθρωπο.Τη κοινωνία,το πολιτισμό.Τι είναι αυτό που έχουμε στήσει;Γιατί;Ένα βαθύτερο γιατί,όχι το προφανές.

Και τελικά,γιατί ζω;Γιατί ζούμε;Τι είναι αυτό που μας κάνει ζωντανούς;Ανατριχιάζω. "Ζωη"...πόσο πιο παράξενο μπορεί να γίνει.Ο περισσότερος κόσμος το παίρνει ως δεδομένο.Εγώ πραγματικά μένω μαλάκας κάθε φορά που συλλογίζομαι την ύπαρξή μου.Με συγκλονίζει βαθύτατα το φαινόμενο που ονομάζεται ύπαρξη,ζωή.

Πως ορίζεται η ύπαρξή μας;Πως ξέρουμε ότι η πραγματικότητα είναι παρόμοια με αυτό που αντιλαμβανόμαστε εμείς;Αυτό που θέλω να πω,είναι πως μου φαίνεται λάθος το να ορίζουμε τη ζωή ως κάτι που μπορούμε να αντιληφθούμε.

Πως ορίζεται το πραγματικό;Τι είναι το πραγματικό;Ποιά η διαφορά του από το ανύπαρκτο;Εφόσον ορίζουμε κάτι ως ανύπαρκτο,ταυτόχρονα δε αναιρούμε την ιδιότητα της ανυπαρξίας από αυτό το κάτι;

Σκεπτόμενος όλα αυτά,νιώθω ότι είστε αποπροσανατολισμένοι.Όλοι σας.Ξεχάσατε να ρωτήσετε τον εαυτό σας "ποιός είμαι".Μέσα στη ρουτίνα και τη φορτική ζωή που ζούμε,ξεχνάμε να αναλογιστούμε τη πραγματικότητα.Τη πραγματική πραγματικότητα,οχι αυτή που ο εγκέφαλος πλαστά κατασκευάζει.

Είναι τρομερή η δυνατότητα αυτή.Νιώθω τόσο ταπεινός.Μπορώ και παράγω σκέψη.Αναρωτιέμαι ποιός είμαι.Ο,τι και να είναι,είναι η πιο ουσιώδης ιδιότητα της ύπαρξης.Να έχει τη συνείδηση να αντιλαμβάνεται τον ίδιο της τον εαυτό.

Γιατί στην ουσία,αν το καλοσκεφτούμε,είμαστε το σύμπαν!Το σύμπαν το οποίο βιώνει τον εαυτό του υποκειμενικά μέσω της συνείδησης κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου. Και βασικά,δε θα περιοριστώ στη λέξη σύμπαν.Η ίδια η ύπαρξη,το ίδιο το είναι βιώνει τον εαυτό του υποκειμενικά αυτή τη στιγμή μέσω εμένα.Μαγικό.

Ταξιδεύω.Και όντος το κάνω έμμεσα.Αυτή τη στιγμή βιώνω μια εμπειρία.Το μυαλό μου διευρύνει τα σύνορά του.Φτάνει σε διαφορετικές πτυχές της...ας την ονομάσουμε "ζωή".

Αυτή τη στιγμή που γράφω αυτό το κείμενο έχω αποκοπεί από το φυσικό μου σώμα.Έτσι νιώθω,αν και γνωρίζω ότι η σκέψη που παράγω αυτή τη στιγμή είναι αποτέλεσμα της εύρυθμης λειτουργίας της δομής του εγκεφάλου μου.Είναι σαν να έχασα τον εαυτό μου.Αν και γνωρίζω ότι είναι θέμα ωρών μέχρι να επιστρέψω στην "πραγματικότητα" που επιβάλλει ο τρόπος ζωής μας.

Είμαι μαγεμένος.Είμαι μαγεμένος,επειδή καταλαβαίνω ότι δε ξέρουμε τίποτα.Δε γνωρίζουμε απολύτως τίποτα.Είμαστε σαν ένα μικρόβιο το οποίο με τις διανοητικές του λειτουργίες,όσες έχει,προσπαθεί να εξηγήσει το κόσμο στον οποίο ζει και αντιλαμβάνεται.Η σαν το ψάρι,που ζει στο νερό και ποτέ δεν βγαίνει στη ξηρά,την οποία προσπαθεί να αντιληφθεί με τις αισθήσεις του.

Αυτό στο οποίο καταλήγω τελικά,και είναι αρκετά παράξενο είναι ότι το σύμπαν είναι ένα σύστημα.Κάτι γενικό,το οποίο εμείς διαμορφώνουμε μέσα στο κεφάλι μας ως πραγματικό.Θα μπορούσα να πω ότι η ύπαρξη είναι μαθηματικά,τα οποία εμείς ερμηνεύουμε με φίλτρα.Τον εγκέφαλό μας.Αλλά δεν είμαι σίγουρος...αν τελικά ακόμα και τα μαθηματικά είναι μια γλώσσα επικοινωνίας με το κάτι.Με τη ζωή.

Τόσο παράξενα πράγματα...τόσο περίεργα.Ξαφνικά δε με νοιάζει τίποτα.Ούτε καν το πότε θα πεθάνω.Γιατί ας μη γελιόμαστε,όλους μα τρομάζει ο θάνατος.Η ανυπαρξία.Αυτό που ονομάζουμε τέλος πάντων ανυπαρξία.Όταν λοιπόν σκεφτείς σαν εξωτερικός παρατηρητής η ζωή σου,και η ζωή γενικότερα αποκτά άλλη έννοια.Μοιάζουν όλα μικρά μπροστά στο μεγαλείο του "εκείνου του πράγματος που δεν μπορώ να περιγράψω με λέξεις".

Εγκάρσια Ηλεκτρομαγνητικά Κύματα.

Τι είναι το ηλεκτρομαγνητικό κύμα;Ξέρω ότι είναι ένα εγκάρσιο κύμα όπου η ένταση του ηλεκτρικού και του μαγνητικού πεδίου ταλαντώνονται κάθετα η μια κάθετα στην άλλη.Άλλα επί της ουσία ποιό είναι το μέσο ταλάντωσης;Το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο;Το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο δεν μπορώ να θεωρήσω ότι είναι η δύναμη;Άρα ταλαντεύει η δύναμη;

Αν είναι έτσι η περιέργεια τονώνει ακόμα περισσότερο.Η δύναμη έχει ταχύτητα διάδοσης;Τι είναι η δύναμη τελικά;Ποιά η υπόστασή της;Από τι αποτελείται;Τα κύματα που ως μέσο έχουν την ύλη,καταλαβαίνω ότι συνθέτονται από σωματίδια.Από ύλη.Τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα πάλι είναι κύματα τί;Ενέργειας;Να θεωρήσω ότι είναι κύματα χορδών ενέργειας;Και πως μπορεί το φορτίο πηγή να παράγει ενέργεια,αν τελικά το πεδίο είναι ενέργεια επ' άπειρο;Που είναι η αρχή διατήρησης της ενέργειας αν το φορτίο πηγή μένει άφθαρτο;Ή μήπως τελικά το φορτίο πηγή έχει και αυτό τέλος;Μήπως το φορτίο πηγή εξαντλεί την μάζα του την οποία σύμφωνα με την εξίσωση E=mc^2 μετατρέπει σε ενέργεια,η οποία είναι η δύναμη-πεδίο άρα το κύμα,και ύστερα εξαφανίζεται;

Μήπως η ασθενής δύναμη σε συνδυασμό με την ισχυρή δύναμη,ίσως και τη βαρύτητα αλληλεπιδρούν με τέτοιο τρόπο που οδηγούν το άτομο σε συνεχή απώλεια ενέργειας η οποία εκφράζεται μέσω του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου-κύματος;Γιατί για να έχει ταχύτητα διάδοσης το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο,σημαίνει ότι παράγεται κάθε στιγμή από το φορτίο πηγή.Άλλα σύμφωνα με την αρχή διατήρησης της ενέργειας,πρέπει το φορτίο κάτι να χάνει.Και αυτό σύμφωνα με την εξίσωση της σχετικότητας,μπορεί να είναι μόνο μάζα!Όπου ένα ελάχιστο ποσό μάζας δίνει τεράστια ποσά ενέργειας.

Δηλώνω μπερδεμένος.

Ο σκοπός της ζωής μου.

Όλοι μας, βαθιά μέσα μας ψάχνουμε να βρούμε το νόημα της ζωής.Το λόγο για τον οποίο υπάρχουμε  και βιώνουμε αυτό που ονομάζουμε ζωή.Ψάχνουμε να βρούμε το προορισμό μας.Την δική μας Ιθάκη.

Κανείς δε μπορεί να ορίσει ποιος είναι ο προορισμός της ανθρωπότητας.Ποιά η αιτία για το φαινόμενο : ζωή,πόσο μάλλον λοιπόν να ορίσει το δρόμο και το νόημα της για τον καθένα από εμάς.Το τι θα επιλέξει κανείς βασίζεται πάνω στις αντιλήψεις,τις ιδέες και προφανώς σε τυχόν επιρροές και δόγματα που ασπάζεται.Ο κάθε ένας από εμάς διαφέρει ως προς τα παραπάνω,άρα θα διαφέρει και ο προορισμός που κατασκευάζει στο κεφάλι του γι αυτόν.

Προσωπικά,από την μέχρι τώρα πορεία μου ως ανθρώπινο ον,καταλαβαίνω ότι ο προορισμός μου είναι η αναζήτηση.Εσωτερική και εξωτερική,αν και για μένα όλα επί της ουσίας είναι εσωτερική αναζήτηση.Γεννήθηκα με ένα μεγάλο ΓΙΑΤΙ.Το ΓΙΑΤΙ συνεχίζει να μεγαλώνει μέρα με τη μέρα,καθώς ανακαλύπτω το κόσμο μου.Το πάθος του να αναζητήσω την αιτία για κάθε τι που υπάρχει στο μυαλό μου γίνεται ακόμα πιο έντονο.

Ο δρόμος φυσικά για να το κάνεις αυτό αποτελεσματικά είναι η επιστήμη.Οι θετικές επιστήμες,τι πιο όμορφο πράγμα στο κόσμο;Μπορείς να εξηγήσεις τα πάντα.Συναισθήματα όπως ο έρωτας αποκτούν άλλη έννοια με την επιστήμη.Μπορεί η μαγεία και η παραξενιά των συναισθημάτων να χάνεται,άλλα το δέος προς το φαινόμενο: ζωή έρχεται να καλύψει το κενό.

Μέσω της επιστήμης ανοίγονται νέοι ορίζοντες γύρω σου.Ο κόσμος σου μεταμορφώνεται,πραγματικά τον βλέπεις κάθε μέρα να αλλάζει.Αν πραγματικά αφεθείς στις σκέψεις και το μυαλό σου επεξεργαστεί την ύπαρξή μας,μένεις άναυδος.Μαγεμένος.Ο τρόπος που επεξεργάζεσαι τα δεδομένα και τις πληροφορίες πλέον έχει αλλάξει.

Η επιστήμη σου προσφέρει βαθύτερη γνώση του εαυτού σου,ρίχνει τα τείχη και τις προκαταλήψεις στο μυαλό σου και σε παροτρύνει να κάνεις ψυχική και υπαρξιακή ενδοσκόπηση του εαυτό σου.Σου προσφέρει σοφία και δύναμη.Σε μετατρέπει σε ένα εν δυνάμει θεό - και θα το δούμε αυτό στα χρόνια που ακολουθούν πιστεύω,μέσω της ραγδαίας ανάπτυξης των τεχνολογιών και του υπολογιστή -.

Πιστεύω λοιπόν πως ο δικός μου προορισμός σε αυτό το σύμπαν είναι να συνεισφέρω στην επιστήμη.Ο ρόλος μου είναι αυτός του επιστήμονα που συλλογίζεται μαγεμένος την μεγαλειότητα της ύπαρξης και του σύμπαντος.Η ζωή μοιάζει ανούσια για μένα αν δεν ασχοληθώ με την επιστήμη.Είναι σαν να ζω χωρίς να προσφέρω.Λες και γεννήθηκα απλά για να υπάρχω. Ανυπομονώ λοιπόν να αφοσιωθώ στην επιστήμη και στην έρευνα.

A vision for the future

Βλέπω φουτουριστικά ντοκιμαντέρ και όλο και περισσότερο νιώθω δέος και περιέργεια για το μέλλον.

Είναι γεγονός ότι βρισκόμαστε στις απαρχές μιας νέας εποχής.Είμαστε στην κρισιμότερη ίσως στιγμή της ανθρώπινης ιστορίας,ίσως και ολόκληρου του σύμπαντος.Τα επόμενα χρόνια πρόκειται να είναι καθοριστικά.

Αν τελικά καταφέρουμε να επιβιώσουμε της μετάβασης και δεν αυτοκαταστραφούμε,θα βιώσουμε την τεχνολογική αποκάλυψη.Η τεχνολογία θα φτάσει να ξεπεράσει την ανθρώπινη νοημοσύνη,και μόλις αυτό συμβεί ίσως δε θα υπάρχει γυρισμός.Ανώτερη νοημοσύνη από τους ανθρώπους,αυτό σημαίνει ότι οι μηχανές θα μπορούν να λαμβάνουν αποφάσεις και να αποφασίζουν για την μοίρα τους,ή και τη δική μας.Ως ανώτερη νοημοσύνη δεν πιστεύω ότι θα υπάρχει πρόβλημα με την ανθρωπότητα -αν υφίστανται ανθρωπότητα και δε γίνουμε εμείς ανδροειδή- γιατί δε θα αναλωνόμαστε σε μάχες μεταξύ μας.

Πιστεύω ότι στο μέλλον,όλο και περισσότερο εμείς θα μοιάζουμε σε μηχανές,και οι μηχανές όλο και περισσότερο με ανθρώπους,όπου κατά τη γνώμη μου κάποια στιγμή θα γίνει πραγματικότητα και τότε θα είμαστε μάλλον στο δεύτερο ή τέλος πάντων ένα επόμενο εξελικτικό στάδιο.

Ουσιαστικά από ένα σημείο και μετά είμαστε αθάνατοι,είμαστε θεοί.Μπορούμε να δημιουργήσουμε τα πάντα,να φτάσουμε στο άπειρο...και ποιός ξέρει πόσα ακόμα δε συλλαμβάνει η αντίληψή μου.Η βιολογία,τουλάχιστον η ανθρώπινη θα εξαφανιστεί πιθανόν,αν και δεν είμαι σίγουρος τι αποτέλεσμα θα έχει όλο αυτό.Τι μορφή θα έχουμε;Ποιά πράγματα από το σήμερα θα αλλάξουν.Κοινωνικές σχέσεις,περιβάλλον,οικοσυστήματα,επαφή...;

Γενικότερα τι θα γίνει με το συναίσθημα;Την επικοινωνία,και τόσα άλλα πράγματα που μας ευχαριστούν σήμερα άλλα είναι άχρηστα για μια κοινωνία του μέλλοντος;

 

Και έρχομαι στο ίσως πιο ουσιαστικό ερώτημα.Τι είναι άνθρωπος;Τι ορίζουμε ως άνθρωπο;Θα είμαστε άνθρωποι στο μέλλον;Ένα ρομπότ το οποίο δε θα διαφέρει σε τίποτα από εμάς,πέρα απ το γεγονός ότι δε δημιουργήθηκε βιολογικά θα είναι άνθρωπος;Θα έχει νόημα η ζωή;Όλα θα είναι τόσο εύκολα.Η γνώση,τα πάντα θα είναι προσβάσιμα χωρίς καμία προσπάθεια.Ποιό θα είναι το κίνητρο ζωής;Το κίνητρο και το νόημα ύπαρξης;

Και σκεπτόμενος όλα αυτά καταλαβαίνω πόσο πολύ θέλω να σπουδάσω neuroscience για να δουλέψω σε σχετικά θέματα.Όπως artificial intelligence και σχετικά.

Μια σπάνια διαφίμηση...

Μια διαφήμιση που κατά τη γνώμη μου λέει και προφητεύει πολλά για το μέλλον.

H μουσική της διαφήμισης.

Σχολείο...με πικραίνεις.

Δεν έχω πρόβλημα με όλους τους ανθρώπους όμως καταλαβαίνω ότι θα ήθελα να είμαι ανεξάρτητος στη ζωή μου...πλήρως.Και στην ουσία δεν είναι κανένας μας,γιατί εξαρτιέμαι από άλλους ανθρώπους όσον αφορά την εκπαίδευσή μου πχ.

Είμαι υποχρεωμένος να τελειώσω το σχολείο,να κριθώ,να αξιολογηθώ και είμαι υποχρεωμένος να ακολουθήσω ένα σύστημα το οποίο δεν με αντιπροσωπεύει και δεν με υποστηρίζει.Μ' αρέσει η γνώση.Μ' αρέσει η επιστήμη.Συχαίνομαι όμως το σχολείο.Δε ξέρω αν φταίω εγώ,αν είναι το σχολείο έτσι που σε κάνει να το μισείς,όμως καταλαβαίνω ότι το αν θα γίνω επιστήμονας το αποφασίζει η κοινωνία.Εξαρτάται από μένα,από το πόσο θα παλέψω αυτό το βάσανο που ονομάζω σχολείο.

Τι κρίμα να μη μπορώ να το παρατήσω και να είμαι αυτοδίδακτος,και απλά κάποια στιγμή να πηγαίνω για εξετάσεις.Και να μαθαίνω σπίτι,με δημιουργικό τρόπο.Να έχω κάθε μάθημα σε DVD,θεωρία,ασκήσεις κτλ όλα σε βίντεο.Μετά να κάνω και εξάσκηση πρακτική μόνος,και έτσι να αναπτύσσομαι κάθε μέρα.Στο σχολείο βαριέμαι.Πλήττω,υποφέρω.Και πιστεύω ότι χάνουμε την ουσία της επιστήμης.Θα έπρεπε να είναι πιο ευρεία η ύλη,και με λιγότερες λεπτομέρειες.Θα έπρεπε το σχολείο να τελειώνει και να έχουμε γενικές γνώσεις πάνω σε όλα τα θέματα της κατεύθυνσης που έχουμε επιλέξει.

Από τις αρχές λυκείου θα έπρεπε να προσανατολιζόμαστε προς κάπου,αφού έχουμε λάβει τα κατάλληλα ερεθίσματα από τις προηγούμενες χρονιές ώστε να ξέρουμε,και να ασχολούμαστε λοιπόν με αυτά στο λύκειο.Κάνουμε πολύ εξειδικευμένα πράγματα,"ξερή" γνώση...καμία αίσθηση επιστήμης και η ουσία της.Σκοτώνουμε την επιστήμη.Θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου τελειώνοντας το λύκειο να ξέρω λίγο από τα πάντα...να είχα τεράστιο όγκο ύλης,με μεγάλη ευρύτητα και λιγότερη εξειδίκευση.

Στο πανεπιστήμιο μετά όπου θα έπρεπε να είναι όλα ισάξια και εξίσου καλά,και πάνω απ' όλα ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ,θα αρχίζει σιγά σιγά,χρόνο με το χρόνο η εξειδίκευση.Η μάθηση θα γίνεται γρηγορότερα.Η ύλη θα καλύπτεται πιο γρήγορα,θα έχουμε πολυμέσα να μας βοηθούν,καθοδήγηση...
                                                                    

Δεν αντέχω θέλω τόσο πολύ να το παρατήσω το σχολείο...και το έχω ξαναπεί.Αν δεν ήμουν εθισμένος στην επιστήμη και ήξερα ότι υπάρχει άλλη δίοδος στο πανεπιστήμιο δε θα ξαναπατούσα.Δυστυχώς για να μπω πανεπιστήμιο οχι μόνο πρέπει να τελειώσω το σχολείο,άλλα πρέπει να έχω και άριστους βαθμούς.Μπορώ,απλώς τουλάχιστον για μένα είναι βάσανο,πραγματικά.

Το βρίσκω αδύνατο σχεδόν να κάτσω και να διαβάσω.Θέλω να ακούω,να βλέπω...θα μπορούσα να έχω κάποιον όλη μέρα να μου μιλάει και να κάνω ερωτήσεις για το μάθημα,άλλα το διάβασμα,με σκοτώνει.Τι να κάνουμε...πρέπει να το υποστώ.Αν και δε βλέπω να περνάω στο πανεπιστήμιο που θέλω.Είναι μόνο για καλούς μαθητές.Εγώ δεν είμαι αρκετά ενδιαφέρον υποψήφιος μιας και οι βαθμοί μου τους λένε ότι δε μπορώ να προσφέρω στην επιστημονική κοινότητα.Την ίδια στιγμή βέβαια μας είναι γνωστό ότι προσωπικότητες όπως Einstein και Newton ήταν school dropouts.Δε συγκρίνομαι με αυτούς,απλώς φέρω ένα παράδειγμα.

Σχετικές ομιλίες του Sir Ken Robinson στο TED talks.
Ομιλία 1η
Ομιλία 2η

Γράμμα προς πανεπιστήμιο Βρετανίας.

Dear Sir / Madam

I kindly ask you to take the time to read this mail. I am a Greek student, currently in the second year of high school. In September 2014 and after graduation, my desire and ambition is to move to the UK in order to achieve a higher level of education. My area of interest is neuroscience. The reason I took the liberty to write this mail is your University's entry requirements are quite unapproachable for Greek students.

First of all, the fact is that the Panhellenic National Level Examinations (whose score determines the entrance in higher education in Greece) are getting more and more difficult each year. This is an(other) unfortunate consequence of our problematic economy. Our financial crisis is affecting our educational systems as well. Universities placements are dwindling and whole Universities are merging with others. The unfortunate consequence is that Panhellenic examinations are getting more and more difficult in order to reduce the amount of students gaining a place across greek Universities.When it comes to your University, for this year, your minimum entrance requirements are incredibly high for almost every student having given Panhellenic examinations.

Furthermore, due to economical crisis again, the quality of our courses has also been negatively affected. Courses, and mostly specialization courses, are about to swell to 25-30 students per class according to the newly proposed measures. Another important issue is that in order to succeed, or at least to have a possibility to succeed, greek high school students have to pay an additional 300-400 euros per month for private tuition. According to our educational system this is not essential, however it is the only chance a high school student has in order to do well in their final year exams. This is the norm for the last 4 to 5 years of high school life as far as I know. The education & curriculum are grossly inadequate and unable to prepare students for entry to higher education. Extra tuition and its cost is something that cannot be avoided.

In addition, due to the structure of our educational system, students during their last year of high school do not have the time, energy or luxury to bother themselves with general subjects such as Ancient Greek or History, simply because they have to focus on their chosen subjects for the Panhellenic examinations. This however affects their total mark for the Apolytirion. It’s a lose-lose situation: students are faced with a huge amount of exam requirements, and end up learning very little. Thus, we are ill-equipped for the next step, which is higher education.

Your requirement of an Apolytirion with a mark of 18,5 is incredibly difficult. It is feasible, but bear in mind that I will also have to study for the Panhellenic courses, and it’s still not guaranteed that I will be able to successfully reach your minimum requirements, no matter how hard I study. It is important to understand that here in Greece, it does not matter how much you study and prepare for the Panhellenic exams, it ultimately is chance and superior factors that determine student outcomes.

Given the above information, I am very confused and worried about what I should do. I very much want to study at Edinburgh University, however I am incredibly concerned that I might not be able to get in. I assure you that I have a huge passion for science, and I am willing to do my best in order to achieve my goal. I worry that due to the conditions of the educational system here in Greece, I will not be able to reach your entry standards. I am simply not getting all the preparation that is needed in order to be ready, and I have no means to surpass or supplement that. This year alone, promising and successful students at school, highly ambitious and with a very good preparation for the examinations, got bitterly disappointed as they failed to write as well as expected in many subjects such as Physics and Math. It is a clear fact that the examination questions were the equivalent of higher education subjects, something way beyond the abilities, knowledge and maturity level of high school students ability! If you wish, I could send you this year's Panhellenic exam samples so you can see for yourself what students were requested to answer.

I am determined to study at your University, and I would like to know if there is another pathway except GCEs and IB examinations, as the financial burden is way to big for my family to support. One option for me would be to focus on getting the best possible score at my Apolytirion (this is a one chance only opportunity), and maybe take an extra year to focus on the Panhellenic exams. If you know of any other options that could apply to my case, I would greatly appreciate it if you could let me know. It is quite disappointing that your Foundation courses are not available for students from Greece, because we really do need an alternative option.

Thank you for your time and assistance. I sincerely hope that you are able to take into consideration our situation here in Greece, because a lot of talented, ambitious and potentially very good prospective students are in desperate need of a realistic chance of getting a place at your University.


Yours Faithfully,
Chorianopoulos Elias.

STOP! I need a break.

Κάθομαι στον υπολογιστή.Κάποια στιγμή σηκώνομαι,πάω στο παράθυρο,είμαι στο μπαλκόνι.Ψιχαλίζει.Παρατηρώ τον σκοτεινό ουρανό,νιώθω τα σωματίδια του αέρα να με χτυπάνε.Ακούω τις ψιχάλες,τα πουλιά.Τι γαλήνη...μέσα στη σαπίλα για μια στιγμή νιώθω όμορφα.Μου αρέσει.

Σκέφτομαι...και καταλήγω στο ότι χρειάζομαι ένα διάλειμμα.Ένα διάλειμμα από τη ζωή.Από τα πάντα,σχολείο,υποχρεώσεις -όσες έχω- ,την καθημερινότητα γενικότερα.Να περάσω λίγο χρόνο μόνος,Πραγματικό χρόνο με τον εαυτό μου.Χωρίς ίντερνετ,χωρίς έννοιες να με περιβάλλουν.Χωρίς κόσμο αν γίνεται.Σε ένα μέρος εκτός πόλης,κάπου ήρεμα,στη φύση.Μόνος,ίσως με κάποιο άτομο που νιώθω ότι μπορώ να είμαι ο εαυτός μου.

Νιώθω ότι το χρειάζομαι,αν και είμαι ακόμα μόνο 17.Μεγάλος αναβρασμός στο κεφάλι μου.Η κοινωνία,η κοινωνικότητα,ο εαυτός μου...όλα είναι παράξενα.Χρειάζομαι λίγο χρόνο να σκεφτώ,να ηρεμήσω και να συνειδητοποιήσω τι κάνω.Το σήμερα,το πως είναι διαμορφωμένη η κοινωνία...με έχει τρομάξει.Χρειάζομαι λίγο χρόνο να βρω τον εαυτό μου.Μέσα στην αναμπουμπούλα των ερεθισμάτων και της καθημερινότητας νομίζω πως τον έχασα,είναι κρυμμένος σε κάποιο σοκάκι του ψυχισμού μου.

Είμαι χαμένος,ξαφνικά μετά από 17 χρόνια ζωής νιώθω σαν να γεννήθηκα χθες,και όλα γύρω μου είναι πρωτόγνωρα,περίεργα.Θέλω χρόνο να το χωνέψω και να ορίσω τον εαυτό μου.Ποιός είναι ο ρόλος μου σε αυτό το έργο;Ποιός θέλω να είναι;

Θέλω να παρατηρήσω τη φύση,νιώθω ότι το έχω ανάγκη.Να φιλοσοφήσω για ώρες αφήνοντας τις αισθήσεις μου να παίξουν με το περιβάλλον.Να νιώσω τον οργασμό της φύσης,να αφεθώ για κάποια ώρα στις αισθήσεις μου και να νιώσω τη μαγεία -όσο και αν στο μυαλό μου οι αισθήσεις αποτελούν ένα πλαστό τρόπο αναγνώρισης του πραγματικού- ,να ξανασκεφτώ το ρόλο μου ως συνείδηση στο σύμπαν να εξοικειωθώ με την έννοια της ύπαρξης ή της ανυπαρξίας.

Θέλω να τρέξω,να ξεφύγω για λίγο από τη πραγματικότητα.Τελευταία οι σκέψεις και οι γνώσεις που έχω αποκτήσει πάνω στην επιστήμη και την τεχνολογία με έχουν αλλάξει.Το τρόπο που σκέφτομαι,το τρόπο που λειτουργώ.Μου ήρθαν ξαφνικά,όλα μαζί.Συνειδησιακό σοκ.Βρίσκομαι σε μια φάση κατανόησης και προσπάθειας αναγνώρισης και ορισμού του εαυτού μου,της ύπαρξής μου,του ίδιου του σύμπαντος.

Η κοινωνία και ο τρόπος που ζούμε,τα ενδιαφέροντά μας,είναι σαν να βλέπω ένα ποντίκι να τρέχει σε μια ρόδα σε ένα κλουβί για να πιάσει ένα κομμάτι τυρί,ενώ το κλουβί βρίσκεται μέσα σε ένα τυροκομείο.Ανουσιότητα,πλαστή ζωή.Θέλω να δραπετεύσω,η κοινωνία δεν υποστηρίζει την ύπαρξή μου,ασχολείται με πράγματα χωρίς νόημα.

Νιώθω τον ίδιο μου τον εαυτό να καταρρέει κάτω από το βάρος των σκέψεων.Σκέφτομαι συνέχεια,και δυστυχώς τα συμπεράσματα των σκέψεων δεν συμβαδίζουν με τη πραγματικότητα του σήμερα.Ζω σε λάθος εποχή,είμαι από άλλο πλανήτη.Θέλω να μπώ σε αναστολή και να ξυπνήσω πάλι στο μέλλον,σε μια άλλη εποχή.Όπου δε θα νιώθω ότι είμαι στο λάθος μέρος.Δε μπορώ να ζω ψεύτικα.Με κάνει αντικοινωνικό και καταθλιπτικό...τι θα κάνω άραγε;Χρειάζομαι ένα διάλειμμα.

Κοινωνία...γαμιέσαι;

Γαμώ το χρήμα σας,τις πολιτικές σας,την εξουσία σας και τη μαλακία που κουβαλάτε στα κεφάλια σας!Άνθρωποι πεθαίνουν στο βωμό του χρήματος...πάλι.Πόσο ακόμα για να καταλάβουμε ότι αυτή η ΠΑΠΑΡΙΑ δεν εξυπηρετεί τον άνθρωπο;Είμαστε τόσο ανίκανοι;Γίνεται να είμαστε τόσο παράλογοι;Να φερόμαστε τόσο παιδιάστικα;Είναι δυνατόν να συμβαίνουν όσα συμβαίνουν σήμερα;Το 2013;

Δείτε τι γίνεται στη Τουρκία!Πεθαίνει κόσμος.Έχουμε εξοικειωθεί τόσο πολύ στο άκουσμα νεκρών,στον υποσιτισμό,στις θηριωδίες και όλες τις μαλακίες που προκαλούνται λόγω του χρήματος,και εγώ αυτό το θεωρώ διεστραμμένο και άρρωστο.Είμαστε διεφθαρμένοι και ανίκανοι.Έχουμε ένα σωρό μαλάκες στις κυβερνήσεις και τα μπουρδέλα τους,και όλοι οι λογικοί σώφρονες άνθρωποι είναι στην αφάνεια.ΡΕ ΠΑΜΕ ΚΑΛΑ;

Μου φαίνεται παράλογο όλο αυτό...τελείως!Τρελό!Χρήμα,εξουσία...τι νόημα έχουν γαμώ το κεφάλι μας όλα αυτά;Πως μπορεί κάποιος να είναι τόσο σκατόμυαλος που να μη βλέπει τη πραγματικότητα;Αν είναι δυνατόν!!Εξοργίζομαι και καταθλίβομαι ταυτόχρονα!!Νιώθω ότι είμαστε ηλίθιοι,τελείως!Καθυστερημένοι!Το χειρότερο είναι ότι πιστεύω ότι δεν υπάρχει διέξοδος,εκτός αν η ίδια η επιστήμη και η εξέλιξη αλλάξουν τα δεδομένα μέσω των καινοτομιών και της τεχνολογίας.Και πάλι όμως φοβάμαι ότι μπορεί να μη γίνει.

Θέλουμε μια ριζικότατη αλλαγή!Μια επανεκκίνηση της ανθρωπότητας,να ξεχάσουμε ποιοί είμαστε και να αρχίσουμε από την αρχή!Η σαπίλα μας έχει καταπιεί!!!Έχω παραιτηθεί τελευταία από τα κοινωνικά δρώμενα,έχω χάσει τη πίστη μου στον άνθρωπο.Ίσως κάποια στιγμή είμαστε αντάξιοι του μυαλού μας.Άλλα βλέποντας κόσμο να πεθαίνει δε μπορώ να είμαι απαθής.Να πάτε να γαμηθείτε που πεθαίνει κόσμος και γίνονται πόλεμοι και 1002 μαλακίες για να βάζετε τα δις-τρις εκατομμύρια σε τραπεζικούς λογαριασμούς που δε θα χρησιμοποιήσετε ποτέ.Ψοφίστε!Κατά τη γνώμη μου το μεγαλύτερο ποσοστό του πλανήτη θέλει erase!Είμαστε κατεστραμμένοι!Ξυπνάτε!

Και δε με ενδιαφέρει αν μιλάω χυδαία,χυδαίο είναι αυτό που συμβαίνει στη κοινωνία,γι αυτό ας κοιτάξουμε να αλλάξουμε το σήμερα που ξεπερνάει κάθε χυδαιότητα και προσβάλλει τη νοημοσύνη κάθε ανθρώπινης ζωής που είναι σημαντικότερο και ας είμαι εγώ χυδαίος,δε πειράζει,κρίμα μου.