20 συμβουλές στον 20χρονο εαυτό μου

Τι θα μου έλεγα αν μπορούσα να γυρίσω 10 χρόνια πίσω

1) Μη φοβάσαι να κάνεις λάθη. Μην έχεις το «σύνδρομο της καλής μαθήτριας». Η ζωή δεν είναι διαγώνισμα τριμήνου, είναι δεκάλεπτο απροειδοποίητο τεστάκι. Αυτοσχεδίασε και κάνε όσα περισσότερα λάθη μπορείς. Και να τα αγαπάς. Είναι αξιολάτρευτα.

2) Οι φίλοι σου είναι η οικογένειά σου. Φρόντισε να είναι μικρή και αγαπημένη. Όσο μεγαλώνεις, θα κάνεις σπανιότερα καινούριους φίλους. Γι’ αυτό μην αφήσεις να φύγουν από τη ζωή σου άνθρωποι που νοιάζεσαι χωρίς να παλέψεις. Το ξέρεις το γνωστό «ουδείς αναντικατάστατος»; Να το ξεχάσεις. Είναι μεγάλο ψέμα.

3) Να διαβάσεις πολλά καλά βιβλία και ακόμα περισσότερα κακά. Η έμπνευση κρύβεται σε περίεργα μέρη και το αντιπαράδειγμα θα σου είναι περισσότερο χρήσιμο από το παράδειγμα.

4) Μη χάνεις τόσο χρόνο προσπαθώντας να ξεπεράσεις ανθρώπους και καταστάσεις. Συνέχισε τη ζωή σου, κοίτα μπροστά και θα τα ξεπεράσεις όλα στην πορεία. Μην περιμένεις να κλείσουν όλες οι πληγές για να πάρεις μπρος και να συνεχίσεις, γιατί κάποιες πληγές δε θα κλείσουν ποτέ.

5) Κοίτα πόσο μπορείς να ταξιδέψεις ανάλογα με την οικονομική σου κατάσταση και ταξίδεψε το διπλάσιο. Δεν το κόβω να γίνεσαι πλούσια. Τα ταξίδια, όμως, θα σου μείνουν. Δε θα το μετανιώσεις. Στο υπόσχομαι.

6) Ξενύχτησε πολύ και δες την ανατολή όσες περισσότερες φορές γίνεται. Με αυτόν που γουστάρεις εκείνη τη στιγμή, με φίλους, μόνη.

7) Μην έλκεσαι από ανθρώπους με προβλήματα. Απόβαλε το «σύνδρομο της Μητέρας Τερέζας» γιατί δεν είναι δουλειά σου να φτιάξεις κανέναν άνθρωπο σπασμένο. Τουλάχιστον όχι μέχρι να φτιάξεις πρώτα τον εαυτό σου.

8) Μη μετανιώσεις ποτέ για τίποτα. Γιατί με το που θα το κάνεις, θα συμβεί ένα μαγικό και αυτό που είπες ότι μετάνιωσες θα το ακούσει και θα σε στοιχειώσει για πάντα. Αν σε βοηθάει να το θυμάσαι, να ακούς συχνά το "Non, je ne regrette rien" της Piaf. Α! Και να το τραγουδάς (ακόμα και παράφωνα).

9) Να πηγαίνεις πάντα στο κρεβάτι με ένα καλό βιβλίο ή με κάποιον που έχει διαβάσει τουλάχιστον ένα.

10) Να χορεύεις. Πολύ. Κάτι μου λέει πως θα ερωτευτείς το τάνγκο. Μια δοκιμή θα σε πείσει. ΥΓ. Αλλά μακριά από άντρα τανγκέρο.

11) Μην αφήσεις ποτέ κανέναν να σε κάνει να πιστέψεις πως είσαι συνηθισμένη.

12) Ερωτεύσου άφοβα και άσε να σε σπάσουν. Όχι, δε θα ξανακολλήσεις. Αλλά θα γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτό σου.

13) Να είσαι πάντα με ανθρώπους που σε κάνουν να γελάς. (Το νευρικό γέλιο απαγορεύεται). Φρόντισε να κάνεις τις αντίστοιχες ρυτίδες γύρω από τα χείλη. Θα σε τσεκάρω.

14) Μείνε μακριά από ανθρώπους που κουτσομπολεύουν, από αυτούς που κάνουν πως τα ξέρουν όλα, από αυτούς που δε χωνεύουν τα άντερά τους και από άντρες Υδροχόους.

15) Δούλεψε σκληρά και μην αφήσεις να σου χαριστεί τίποτα. Μόνο έτσι θα σέβεσαι πάντα τον εαυτό σου. Και μην ζηλέψεις ποτέ αυτούς που παίρνουν κάτι χωρίς να το αξίζουν. Δεν είναι δική σου δουλειά το τι κάνουν οι άλλοι, βρε παιδάκι μου.

16) Να διεκδικείς ό,τι σου αξίζει. Κανείς δε θα σου δώσει τίποτα απλόχερα, αν δεν το ζητήσεις.

17) Μην είσαι ανυπόμονη. Η ζωή είναι σαν τηλεπαιχνίδι γνώσεων. Αν έχεις από την αρχή όλες τις απαντήσεις και δε χρειαστεί να το ψάξεις, βαριέσαι.

18) Πήγαινε και κανά γυμναστήριο, καλό μου. Με τόσες σοκολάτες που θα φας, πρέπει να κάνεις και κανά ποδήλατο.

19) Μάθε να λες στους ανθρώπους πώς αισθάνεσαι και τι σε πληγώνει πριν σκάσεις και εξαφανιστείς από προσώπου γης. Δε μπορούν να μυρίσουν τα νύχια τους και δε σκέφτονται όλοι οι άνθρωποι το ίδιο.

20) Μη φρικάρεις όταν φτάσεις 30. Αν κάνεις όλα τα παραπάνω, δε θα θεωρήσεις το χρόνο χαμένο.

ΥΓ. Σε αγαπάω και σε περιμένω

Της Λουκίας Μητσάκου

24 Ιανουαρίου 2014

Από τα 15 μου νομίζω, από τότε που είδα πρώτη φορά αυτό και άλλα βίντεο, από τότε που άνοιξα τα μάτια μου και αντίκρυσα τη πραγματικότητα, από τότε, μέχρι και σήμερα -και μάλλον μέχρι την ημέρα που πεθάνω, αν πεθάνω- πονάω. Πονάω. Προσπαθώ να κρατηθώ και να πείσω τον εαυτό μου ότι όλα είναι καλά. Προσποιούμαι ότι όλα είναι καλά, εθελοτυφλώ απέναντι στη πραγματικότητα, επαναλαμβάνω συνεχώς στον εαυτό μου πόσο χαρούμενος είμαι. Μου υπενθυμίζω τους στόχους, τις φιλοδοξίες μου, τα όνειρά μου και προσπαθώ να αντλήσω δύναμη από αυτά.

Μέσα μου όμως ξέρω, μέσα μου γνωρίζω, καταλαβαίνω ότι ΤΙΠΟΤΑ δεν είναι καλά. Όσο και να προσπαθώ ξέρω ότι ζω σε μια κατεστραμμένη, διευθαρμένη και τυφλή κοινωνία. Πονάω να βλέπω το ανθρώπινο είδος να αυτοκαταστρέφεται. Πονάω να βλέπω τον άνθρωπο να εφτελίζεται, να ζει αποπροσανατιλοσμένος και χαμένος. Πονάω να ξυπνάω κάθε πρωί σε αυτή τη κοινωνία.

Δε τα κατάφερε ο άνθρωπος, και αυτό με πληγώνει. Δε κατάφερε να τιθασεύσει το θηρίο μέσα του. Δε κατάφερε ο άνθρωπος να χρησιμοποιήσει το ύψιστο δώρο, τη νόηση για να κυριαρχήσει στη σάρκα, στο ζώο που κρύβει μέσα του. Αντίθετα, ο άνθρωπος έκανε κάτι πολύ άσχημο. Εκμεταλλέυτηκε τη νόηση, εκμεταλεύτηκε τη νόησή του για να γίνει ακόμα πιο μοχθηρός. Έγινε επικύνδηνος για τον ίδιο του τον εαυτό. Πλήρης αλλοτροίωση της έννοιας του πνεύματος.

Θλίβομαι. Θλίβομαι μα συνεχίζω να έχω πίστη στην ανθρωπότητα. Είμαι 17 άλλα νομίζω ότι ξέρω ποια είναι η λύση. Ναι, αυτό πρέπει να είναι, είμαι σίγουρος. Αν θέλουμε η κατάσταση να αλλάξει πρέπει να στοχεύσουμε στη νόηση, στην ικανότητα αυτή, που εν δυνάμει μπορεί να μεταμορφώσει το ζώο. Η παιδεία, εκεί πρέπει να εστιάσουμε. Πρέπει η πολιτεία να αναλάβει την ουσιαστική μόρφωση των παιδιών της. Η γενιά μας είναι χαμένη. Είμαστε διαυθαρμένοι, είμαστε μολυσμένοι, λυπάμαι.Πρέπει να φροντίσουμε οι νέες γενιές να μεγαλώσουν διαφορετικά, να έχουν σημαντικές ευκαιρίες να ανελιχθούν πνευματικά. Οι νέες γενιές θα αποτελούν 

20 Iανουαρίου 2014 (Ποιός είμαι;)

...και φτάνουμε τελικά στο σημείο όπου η ανθρώπινη συνειδητότητα μπορεί να "τρέξει" σε ένα υπολογιστή.Φτάνει η στιγμή που κάθε άνθρωπος μπορεί να περάσει σε μια διαφορετική πραγματικότητα,μια εικονική πραγματικότητα.

Υπάρχουν ενδείξεις σήμερα,αναμένεται η απόδειξη των ισχυρισμών, ότι το σύμπαν και ο,τι το αποτελεί είναι πληροφορίες σε ένα δισδιάστατο χώρο σε μορφή παλώμενων χορδών από κάτι (αυτό το κάτι δεν ξέρω αν εγώ δεν έχω καταλάβει τι είναι ή γενικά δε ξέρουμε).

Αυτό το οποίο θέλω να πω είναι πως εγώ,εσύ και ότι μπορείς να δεις γύρω σου είναι πιθανών πληροφορίες σε ένα κάτι, αυτό που ονομάζουμε χώρο.

Και σκέφτομαι...πόσο διαφέρει αυτό, από το να τρέξω μια ολόκληρη πραγματικότητα σε ένα υπερυπολογιστή; Πόσο διαφέρει ένα σύμπαν μέσα σε ένα υπολογιστή; Τα πάντα και πάλι θα είναι πληροφορίες αποθηκευμένες σε κάτι ανάλογο του σκληρού δίσκου... το χώρο τους όπως πιθανών να λένε οι επιστήμονες αυτής της πραγματικότητας.

Επίσης,δεδομένων των παραπάνω, πως γνωρίζω ότι ακόμα και εμείς δεν είμαστε κάτι παρόμοιο; Πως γνωρίζουμε, πως μπορούμε να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε ένα "πρόγραμμα" που τρέχει σε μια πλατφόρμα;

Και κάτι ακόμα. Αν ανακαλύψουμε πως να εισέλθουμε σε μια νέα πραγματικότητα μέσα σε κάποιον υπολογιστή, γιατί να μη το κάνουμε; Τι ορίζουμε ως πραγματικότητα; Υπάρχει; Τείνω να αντιλαμβάνομαι την πραγματικότητα πλέον ως κάτι αφηρημένο. Εξάλλου η πραγματικότητα είναι όλα όσα μπορεί ο εγκέφαλός σου να αντιληφθεί. Το σύμπαν είναι μαθηματικά, τα οποία ο εγκέφαλός μας μπορεί να μετατρέψει σε κάτι χειροπιαστό προκειμένου να ανταπεξέλθει στον αγώνα της διαιώνισης του είδους. Και αν το σύμπαν δεν είναι μαθηματικά, τελικά τι είναι; Μπορεί απλά να είναι! Έτσι, αφηρημένα.

Ουσιαστικά το σύμπαν είναι κάτι το οποίο μπορεί να περιγραφεί, ή είναι το ίδιο μαθημετικές σχέσεις οι οποίες λαμβάνουν υπόσταση σε ένα χώρο φτιαγμένο από αυτό που ονομάζουμε ύλη-ενέργεια.

Νιώθω περίεργα πολύ.Κάτι τέτοιες σκέψεις λειτουργούν σαν μιας μορφής Sucker Punch που με ξεβολεύουν βίαια από τη πραγματικότητα και με κάνουν να νιώθω τόσο... απερίγραπτος.

10 Ιανουαρίου 2014

Έχω κάνει πράγματα τα οποία έχω μετανιώσει.Έχω κάνει πράγματα για τα οποία δεν είμαι περήφανος. Αναγνωρίζω παρ'όλα αυτά ότι ο,τι έχω κάνει έχει γίνει μετά από σκέψη. Έχω έντονη προσωπικότητα.Αμφισβητώ τα πάντα, ακόμα και τα δεδομένα.

Δε μπορώ να αποδεχτώ κάτι ως δεδομένο από τη στιγμή που δεν έχω πειστεί εγώ ο ίδιος ότι δικαίως θεωρείται δεδομένο.

Δεν είμαι το άτομο που δε θα κάνει κάτι επειδή δεν είναι αποδεκτό. Δεν είμαι το άτομο που θα συμβιβαστεί στις κοινωνικές νόρμες και θα ακολουθήσει τη μάζα. Εν δυνάμει, θεωρώ τον εαυτό μου επικύνδηνο. Δρώ σύμφωνα με την ηθική. Τη δική μου ηθική. Σκέφτομαι, αξιολογώ, κρίνω, προσπαθώ να βλέπω αντικειμενικά και δρω αναλόγως, ή τουλάχιστον προσπαθώ πάντα,άσχετο αν δε τα καταφέρνω και πάντα. Αφήνω το μυαλό μου ανοιχτό στο να δεχτεί επιρροές και να επηρεαστεί μετά από φιλτράρισμα των επιρροών.

Αυτό συμαίνει ότι αν δεν έχω πειστεί, ή δεν έχω καταλάβει γιατί δε πρέπει να κάνω κάτι, πιθανώς θα το κάνω. Ίσως είναι λάθος ενώ δεν έχω ξεκαθαρίσει ακόμα μέσα μου αν είναι σωστό να το κάνω, γιατί ίσως καταλείξω στο ότι όντος ήταν λάθος. Μεγαλώνοντας χτίζω την ηθική μου και πάντα προσπαθώ να δρω σύμφωνα με αυτήν. Είμαι όμως άνθρωπος, έχω πάθη και αδυναμίες.

Αυτό που νιώθω ότι χρειάζομαι στη πορεία της εξέλιξής μου είναι επιρροές. Θετικές επιρροές που να με βοηθίσουν να χτίσω την ηθική μου. Επιρροές ώστε να καταφέρω να καταλάβω γιατί να μη πράξω το ήδη δεδομένο "κακό" για τη πλειοψηφία. Έχω όρια και φραγμούς, δεν είμαι ένα ζώο. Απλώς θέλω να ξέρω κάθε φορά ότι αυτό που κάνω ή δε κάνω, το κάνω ή δε το κάνω γιατί το έχω επεξεργαστεί και έχω καταλείξει στο ότι πρέπει να πράξω έτσι ως ενσυνείδητο ον. Το λάθος που καταλογίζω στον εαυτό μου, και δικαιολογώ λόγω εφηβείας είναι ότι έχω πράξει επιπόλαια. Ενώ έχω μπει στη διαδικασία να σκεφτώ αν πρέπει η οχι να το κάνω, δε μπορούσα να καταλήξω σε μια θετική ή ανρνητική απάντηση και έτσι απλά έκανα αυτό που ορίζει η ανθρώπινη φύση μου.

Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ερχόμαστε από το τίποτα και φεύγουμε για το άγνωστο. Ποιός ορίζει το σωστό ή το λάθος,το δίκαιο ή το άδικο. Ποιός ακόμα καν ορίζει τι είναι αυτό που βιώνουμε,αυτό που ονομάζουμε ζωή. Ο άνθρωπος διαισθητικά χρησιμοποιεί τη συνείδηση για να δημιουργήσει αυτό που μοιάζει να φαίνεται σωστό: Ηθική,ισορροπία και τόσα άλλα.

πεινάω...έχω ψάρια. (8 Ιανουαρίου 2014)

...είμαι στο δρόμο.Γυρνάω από το γυμανστήριο.Έκανα διαλλειματική προπόνηση σήμερα ενώ είχα 2,5 μήνες να κάνω οποιασδήποτε μορφής αερόβια και νιώθω μια βαριά ντάγκλα,μια χαλαρωτική μαστούρα,νιώθω ότι ο χρόνος κυλά αργά...Ωωω,γλυκιά μαστούρα.

Βυθίζομαι στις σκέψεις,ξέρω ότι θα επέλθει βάναυσος βιασμός του είναι μου.Ενδίδω,νιώθω τη μαστούρα να γαργαλάει τα κατάστιχα του μυαλού μου.Σκέφτομαι...

Εγώ...είμαι μια αντότητα αποτελούμενη από σωματίδια ύλης.Ύλη...μια ιδιότητα της ύπαρξης.Η "ουσία" της δόμησης των πάντων.Ο,τι διακρίνω γύρω μου,όσα βλέπω,όσα αφουγκράζομαι...αποτελούνται από ύλη.Χάρης τα 13 σωματίδια (απ όσο ξέρουμε) ύλης και αλληλεπίδρασης και τις 4 δυνάμεις που αποτελούν το σύμπαν στο οποίο ζω (παρ' όλα αυτά, ανάθεμα κι αν καταλαβαίνω την ουσία της ύπαρξης,για ποιό λόγο να είναι έτσι δηλαδή και οχι αλλιώς) καταφέρνω και βιώνω τα γεγονότα που διαδραματίζονται γύρω μου.

Σκέφτομαι...τι είναι η σκέψη;Η σκέψη δεν είναι ύλη.Τι στο διάολο γίνεται εδώ; Με πιάνει ρήγος,περνάω τους δρόμους χωρίς καν να κοιτάω για κίνηση.Μα τι μαλάκας που είμαι.Σκέφτομαι...τι είναι η σκέψη;
Η σκέψη προέρχεται από την ύλη,η συνείδηση είναι προϊόν της ενδοεπικοινωνίας των νευρώνων και των συνάψεων του εγκεφάλου.Άλλα το προϊόν αυτό,η σκέψη...η συνείδηση,τι διάολο είναι; Ποιά είναι η υπόστασή της στο σύμπαν;

Γίνεται να υφίστανται κάτι στο σύμπαν το οποίο δεν είναι ύλη;Τι αντίκρισμα έχει σαν πληροφορία;

Πληροφορία...τα πάντα στο σύμπαν είναι πληροφορίες.Διάφορες θεωρίες (θεωρία Μ) υποστηρίζουν ότι όλα όσα υπάρχουν είναι πληροφορίες από "κάτι" (χορδές) οι οποίες "κωδικοποιούν" τα πάντα.Η σκέψη όμως...τι είναι;Τι μπορεί να είναι;

Η σκέψη είναι κάτι τόσο προσωπικό.Με τη σκέψη δημιουργείς μια δική σου πραγματικότητα...παράγεις κόσμους και έννοιες,εικόνες και γεγονότα που δε συνέβησαν ποτέ.Τι είναι όλα αυτά;Ποιά είναι η φύση τους;Ποιά είναι η προβολή τους στο σύμπαν;

Τα κατάφερα...νιώθω περίεργα.Οχι άσχημα,απλά περίεργα.Δε ξέρω τι διάολο κάνω,ποιός είμαι,που πάω.Πάλι καλά το βρίσκω ενδιαφέρον.Πάει ανά φάσεις εξάλλου...άλλοτε δε το αντέχω,νιώθω να βουλιάζω,να γονατίζω μπροστά στα υπαρξιακά ενώ άλλοτε ερεθίζομαι,γαργαλιέμαι και γουστάρω που δε ξέρω τίποτα για μένα,που δε ξέρω τίποτα για τίποτα,φαίνεται να έχει πλάκα.

Μα τελικά τι είμαστε;Τι κάνουμε εδώ;ΟΛΑ μοιάζουν τόσο αντιφατικά.Τα ένστικτα εναντίον της συνείδησης (ηθικής),η ματαιοδοξία της ύπαρξης εναντίων πάλι της συνείδησης (κάτι τόσο μαγικό και περίεργο).Νιώθω διχασμένος,δε ξέρω πως να νιώσω.Δέος κυρίως,δέος και ένα αστείρευτο πάθος να μάθω τι είμαι.Να μάθω γιατί σκέφτομαι,να μάθω ποιος γ@#$%νος λόγος υπάρχει ώστε να μπορώ εγώ να αναρωτιέμαι όλα αυτά.

Ποιός ξέρει,ίσως η αντιληπτική μου - μας εικανότητα είναι τόσο άπειρα μικρή απέναντι στη πραγματικότητα.Αν υφίστανται τελικά πραγματικότητα...πάω να φάω,κάνει γουρ γουρ...γα#$@να ένστικτα,γα$@$@νες βιολογικές ανάγκες,γιατί να υπάρχετε;Γιατί να είμαι δέσμιος αυτού του αέναου κύκλου;Είμαι μόνο αυτό;Το 'χεσα,πάω να φάω,έχω ψάρια.