Γιατί τί είναι η ζωή; Μια τρέλα είναι, μια παράλογη ιστορία - ξεχωριστή για τον καθένα.
Σαν ένα βιβλίο που σου φορτώνεται τη μέρα που ξεκινάς να βιώνεις την ύπαρξη. Ένα βιβλίο με πεπερασμένο αριθμό σελίδων. Μπορείς να σφίξεις τα δόντια και να κάνεις το βιβλίο σου να κρατήσει περισσότερο, άλλα κάποια στιγμή θα πρέπει να γράψεις το "τέλος".
Και το περιεχόμενο... κάθε σου πράξη, κάθε ανύπωτη σκέψη σου, κάθε εμπειρία. Μπορείς να κάνεις το βιβλίο σου να μοιάζει μεγαλοπρεπές και εντυωσιακό, ψηλό - κοντό ή μαύρο: λίγη σημασία έχει. Αυτό που θα μείνει είναι η ιστορία σου, αυτό που έχεις να πείς.
Και τι έχεις να πείς; Ωω, αυτό είναι δική σου επιλογή. Μπορείς να κάνεις το βιβλίο σου ενδιαφέρον, μπορείς να το κάνεις όμορφο ή θλιβερό. Μπορείς να το αφήσεις απλό, καθημερινό και κοινό - εσύ αποφασίζεις. Μπορείς να γεμίσεις το βιβλίο σου με εμπειρίες, με σκέψεις, με συναισθήματα... με τοπία και εικόνες.
Μπορείς βέβαια να γράψεις κάτι μοναδικό, να αφήσεις ιστορία. Μπορείς να μείνεις αθάνατος, ακόμα και αν το τέλος έχει ήδη γραφτεί και το βιβλίο σου έχει περάσει σε άλλη εποχή.
Τί απ' όλα τα παραπάνω όμως έχει σημασία; Αν με ρωτούσες, θα απαντούσα.. "Τίποτα".
Τίποτα από τα παραπάνω δεν έχει σημασία. Η τρέλλα της ζωής έγκυται στο ότι φαινομενικά δεν υπάρχει κανένα νόημα σε αυτή. Ο παραλογισμός της ζωής... αυτό το βαρύ και γλυκό μυστήριο.
Ο,τι και αν κάνεις, όπως κι αν επιλέξεις να είναι το εξώφυλο του βιβλίου σου, όποιο και να είναι το περιεχόμενό του τελικά, η αντικειμενική [;] πραγματικότητα είναι πως με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, μόλις τελειώσεις με τη τελευταία σελίδα και γυρίσεις το οπισθόφυλο η ιστορία σου θεωρείται λήξαν. Παύεις να έχεις την υποκειμενική εμπειρία της πραγματικότητας και η συνείδησή σου χάνεται. Τίποτα πια δεν έχει σημασία καθώς τίποτα πια δε σε αφορά - δεν υφίστασαι.
Τί σημασία έχει η υστεροφημία αν το καλοσκεφτείς; Μια όμορφη αίσθηση αποδοχής είναι που απαντάται στα βασικά κοινωνικά ένστικτα που πηγάζουν από το λιμβικό σύστημα του εγκεφάλου μας - μια ψευδαίσθηση πως θα μείνουμε αιώνια αγαπητοί, εξυπηρετώντας έτσι τον κύκλο της ζωής μέσω της αναπαραγωγής.
Σημασία λοιπόν δεν έχει απολύτως τίποτα πέρα από το να ζήσεις αληθινά. Να είσαι ο εαυτός σου, και να είσαι αληθινός. Να ακολουθήσεις τα πάθη σου, τα ενδιαφέροντά σου, να αναπτύξεις τις ικανότητές σου και να ακολουθήσεις το δικό σου μονοπάτι. Καλλιέργησε το πνεύμα σου και μάθε όσα περισσότερα μπορείς.Φρόντισε το σώμα σου και απέκτησε όσες περισσότερες εμπειρίες γίνεται. Ζήσε τη ζωή με υπερβολή και μη σε νοιάζει αν θα μείνεις αιώνιος. Do whatever the f*ck you want and be totally crazy.
Ή όπως λέει και η διαφήμηση, "Live True. There is no other way and there... never was."
Σαν ένα βιβλίο που σου φορτώνεται τη μέρα που ξεκινάς να βιώνεις την ύπαρξη. Ένα βιβλίο με πεπερασμένο αριθμό σελίδων. Μπορείς να σφίξεις τα δόντια και να κάνεις το βιβλίο σου να κρατήσει περισσότερο, άλλα κάποια στιγμή θα πρέπει να γράψεις το "τέλος".
Και το περιεχόμενο... κάθε σου πράξη, κάθε ανύπωτη σκέψη σου, κάθε εμπειρία. Μπορείς να κάνεις το βιβλίο σου να μοιάζει μεγαλοπρεπές και εντυωσιακό, ψηλό - κοντό ή μαύρο: λίγη σημασία έχει. Αυτό που θα μείνει είναι η ιστορία σου, αυτό που έχεις να πείς.Και τι έχεις να πείς; Ωω, αυτό είναι δική σου επιλογή. Μπορείς να κάνεις το βιβλίο σου ενδιαφέρον, μπορείς να το κάνεις όμορφο ή θλιβερό. Μπορείς να το αφήσεις απλό, καθημερινό και κοινό - εσύ αποφασίζεις. Μπορείς να γεμίσεις το βιβλίο σου με εμπειρίες, με σκέψεις, με συναισθήματα... με τοπία και εικόνες.
Μπορείς βέβαια να γράψεις κάτι μοναδικό, να αφήσεις ιστορία. Μπορείς να μείνεις αθάνατος, ακόμα και αν το τέλος έχει ήδη γραφτεί και το βιβλίο σου έχει περάσει σε άλλη εποχή.
Τί απ' όλα τα παραπάνω όμως έχει σημασία; Αν με ρωτούσες, θα απαντούσα.. "Τίποτα".
Τίποτα από τα παραπάνω δεν έχει σημασία. Η τρέλλα της ζωής έγκυται στο ότι φαινομενικά δεν υπάρχει κανένα νόημα σε αυτή. Ο παραλογισμός της ζωής... αυτό το βαρύ και γλυκό μυστήριο.
Ο,τι και αν κάνεις, όπως κι αν επιλέξεις να είναι το εξώφυλο του βιβλίου σου, όποιο και να είναι το περιεχόμενό του τελικά, η αντικειμενική [;] πραγματικότητα είναι πως με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, μόλις τελειώσεις με τη τελευταία σελίδα και γυρίσεις το οπισθόφυλο η ιστορία σου θεωρείται λήξαν. Παύεις να έχεις την υποκειμενική εμπειρία της πραγματικότητας και η συνείδησή σου χάνεται. Τίποτα πια δεν έχει σημασία καθώς τίποτα πια δε σε αφορά - δεν υφίστασαι.
Τί σημασία έχει η υστεροφημία αν το καλοσκεφτείς; Μια όμορφη αίσθηση αποδοχής είναι που απαντάται στα βασικά κοινωνικά ένστικτα που πηγάζουν από το λιμβικό σύστημα του εγκεφάλου μας - μια ψευδαίσθηση πως θα μείνουμε αιώνια αγαπητοί, εξυπηρετώντας έτσι τον κύκλο της ζωής μέσω της αναπαραγωγής.
Σημασία λοιπόν δεν έχει απολύτως τίποτα πέρα από το να ζήσεις αληθινά. Να είσαι ο εαυτός σου, και να είσαι αληθινός. Να ακολουθήσεις τα πάθη σου, τα ενδιαφέροντά σου, να αναπτύξεις τις ικανότητές σου και να ακολουθήσεις το δικό σου μονοπάτι. Καλλιέργησε το πνεύμα σου και μάθε όσα περισσότερα μπορείς.Φρόντισε το σώμα σου και απέκτησε όσες περισσότερες εμπειρίες γίνεται. Ζήσε τη ζωή με υπερβολή και μη σε νοιάζει αν θα μείνεις αιώνιος. Do whatever the f*ck you want and be totally crazy.
Ή όπως λέει και η διαφήμηση, "Live True. There is no other way and there... never was."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου