Ένα βραδινό ξεσκάτισμα.

Μια μάζα κόκκαλα και κρεάς. Μια μάζα κόκκαλα και κρέας με ένα γλιτσερό πράγμα στη κορυφή. Το γλιτσερό πράγμα... τόσο μυστήριο, τόσο σοκαριστικό.

Ένα κομμάτι κρέας, όπως όλα τ' άλλα, διαφορετικό από τα αλλα κρέατα στο βαθμό που σου επιτρέπει ένα ελάχιστο ποσοτό μοναδικότητας στη ποσότητα της πληροφορίας που σε ορίζει. Κράτα τη "πληροφορία", παίζει σημαντικό ρόλο.

Μια μάζα από κόκκαλα και κρέας, που κινείται και αναπνέει με αποκλειστικό σκοπό την εξυπηρέτηση της πληροφορίας ώστε αυτή να διατηρηθεί στο χρόνο, καθώς αυτός εξελίσσεται. Ένας δούλος της πληροφορίας, ένα μέσο ώστε η ίδια να εξαπλωθεί, να παραμείνει διαχρονική.

Κάπως έτσι, εσύ σήμερα διαβάζεις τις παπαρολογίες μου. Είσαι το προϊόν της πληροφορίας ώστε αυτή να εξασφαλίσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το να συνεχίσει να υπάρχει. Η πληροφορία συνεχώς εμπλουτίζεται με νέες πληροφορίες, αποκτά όλο και περισσότερη πολυπλοκότητα, πάντα για να ενισχύσει της πιθανότητες να υπάρχει.

Είσαι και είμαι η προσπάθεια της πρώτης εκείνης  πληροφορίας να υπάρχει για πάντα. Δε ξέρω γιατί και πώς άλλα κάπως η πληροφορία δημιουργήθηκε και από τότε κάνει τα πάντα για να ακολουθεί το βέλος του χρόνου. Ποιό το νόημα; Τι είναι η πληροφορία;

Άμμεσα μπορείς να τη συναντήσεις σαν το DNA - RNA. Τι είναι η πληροφορία όμως; Μάλλον είναι αυτό που ονομάζω ζωή. Ζωή για εμένα είναι αυτό το κάτι που πυροδότησε, ή έδωσε το έναυσμα για τη δημιουργία της πληροφορίας. Είναι αυτό το κάτι η ζωή που υπάρχει μέσα σε κάθετί έμβυο και θέλει να βρίσκεται εκεί για πάντα. Αυτό το κάτι που δημιούργησε τη πληροφορία και υπάρχει μέσα της, είναι ο πατέρας σου, ο πατέρας μου. Ο πατέρας του έμβυου.

Και γιατί αυτό το κάτι να έχει ανάγκη τη πληροφορία για να εξαπλωθεί και να μείνει στο χρόνο; Γιατί πρέπει να υπάρχει μέσα από αυτήν; Με άλλα λόγια, γιατί δημιουργήθηκε εξ αρχής πληροφορία; Ποιό το νόημα στο να ξεκινήσει όλο αυτό;

Και τι είναι αυτό το κάτι; Ωω, μα όσο και να σκεφτώ αυτό το ερώτημα θα μείνει μάλλον αναπάντητο. Κάποιοι το λένε θεό. Εγώ προτιμώ να μην έχω ιδέα τι είναι αυτό το κάτι. Προτιμώ να μην έχω ιδέα τι είμαι εγώ, μου μοιάζει ασφαλέστερο συμπέρασμα. Ίσως τελικά το κάτι να είναι τίποτα απολύτως. Να μην υπάρχει κάτι. Να είναι απλά η πληροφορία. Έτσι αυθαίρετα.

Αυτό το κάτι -αν υπάρχει-, μέσω της πληροφορίας, δημιούργησε το τελειότερο γνωστό σ' εμάς μέσο για να συνεχίσει να υπάρχει: Εμάς.

Έχουμε αυτή τη γλιτσερή μαλακία εκεί πάνω, όπως πολλοί έμβυοι οργανισμοί. Η δικιά μας γλιτσερή μαλακία όμως διαφέρει. Η δικιά μας γλιτσερή μαλακία φαίνεται να ανέπτυξε μια μοναδική, αντιφατική και περίεργη ιδιότητα. Αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξη, κάνουμε επιστήμη, έχουμε την ικανότητα να ταξιδέψουμε στο παρελθόν και το μέλλον, μα το σημαντικότερο απ' όλα είναι ένα. Έχουμε την ικανότητα να αναρωτιόμαστε ποιοί είμαστε, τι κάνουμε. Είναι η περιέργεια η αυτογνωσία... είναι η Συνείδηση.

Η συνείδηση, το προϊόν, ή ίσως και υπο-προϊόν της πληροφορίας φαίνεται να αμφισβητεί αυτό που συμβαίνει. Φαίνεται να αμφισβητεί τη μανία της πληροφορίας, ή του κάτι να υπάρχει. Αναρωτιέται, γιατί να υπάρχει; Τι είναι όλο αυτό; Υπάρχει νόημα; Γιατί να υπάρχει συνείδηση;

Τελικά η συνείδηση είνα ένα άλλο κάτι που αντιλαμβάνεται αυτό που υπάρχει, την πραγματικότητα, η μήπως οχι;

Είναι όλα τόσο μπερδεμένα. Δεν είμαι σίγουρος αν όσο εμβαθύνω στις σκέψεις μου ξεδιαλύνω τα πράγματα ή το χάος επεκτείνεται. Μάλλον το τελευταίο συμβαίνει.