Ο παράδεισος...

Ένας τύπος,ένας περίεργος τύπος.Σου δίνει ένα ζευγάρι φτερά και σε μαθαίνει να πετάς.Ύστερα σου δείχνει το δρόμο για ένα "παράδεισο" λέει.Και εσύ σχεδόν τυφλωμένος από την ικανοποίηση και τις αισθήσεις πετάς και φεύγεις για το παράδεισο.Δε χρειάζεται να ψάξεις,ξέρεις περίπου που είναι,πάντα ήξερες.

Ένας παράδεισσος,κάπου εκεί,ψηλά,τέλειος γεμάτος ομορφιά και χάρη.Βιώνεις τη μαγεία,νιώθεις όλες σου τις αισθήσεις να ικανοποιούνται ταυτόχρονα.Γεμάτος όμορφα δέντρα και καρπούς.Αμέσως νιώθεις το παράδεισο να περνά από μέσα σου.Σε μεταμορφώνει.Ξυπνά κομμάτια του εαυτού σου που είχες ξεχάσει,ή καταπιέσει βαθιά μέσα σου.Σε κάνει ευάλωτο,τρωτό.Σπάει η πανοπλία σου,δε τη χρειάζεσαι νομίζεις.Εμπιστεύεσαι το παράδεισο,οι αισθήσεις σου καθοδηγούν το μυαλό.

Ανάλαφρος,γεμάτος γαλήνη περπατάς στο παράδεισο και εξερευνάς τα όμορφα τοπία του.Δοκιμάζεις
τους καρπούς του.Νιώθεις το πάθος,την ηδονή,την επιθυμία με κάθε δυνατό τρόπο.Κάνεις έρωτα με τις αισθήσεις σου.Είχες ξεχάσει,ίσως δεν ήξερες καν ότι υπάρχει κάτι τόσο όμορφο.Πριν καν το συνειδητοποιήσεις έχεις γλυκαθεί από τους λωτούς της ηδονής και ξέχνάς το δρόμο του γυρισμού.Ούτως η άλλος είναι πολύ ωραία για να θες να φύγεις.

Κάνεις μια βόλτα στα χρυσαφένια λιβάδια,η πνοή του ανέμου χαϊδεύει τα μεγάλα άσπρα φτερά σου.Περνάς από την όαση,εκεί,με το μικρό καταράκτη που αδειάζει τα νερά του μέσα στη λιμνούλα.Οι ακτίνες του ήλιου ίσα που περνάνε μέσα από τα δέντρα,η φύση βρίσκεται σε οργασμό.Πετάς πιο μακρυά,θες να γνωρίσεις ολόκληρο το παράδεισο.Η άλλη μεριά,εκεί βρέχει.Έχει συννεφα και φυσάει.Είναι όμως ωραία.Πάνω στη κορυφή του βουνού αφουγκράζεσαι τους ήχους.Κεραυνοί και αστραπές,η βροχή χτυπά το πρόσωπό σου.Νιώθεις την ένταση,το πάθος της.

Έχεις επαναπαυτεί,ξέχασες τη λογική κάπου στη διαδρομή.Τότε κάτι αναπάντεχο συμβαίνει.Νιώθεις το μέρος να σύεται.Πανικός και χάος,χάνεις τη γη κάτω απ τα πόδια σου.Βλέπεις τα πάντα να γκρεμίζονται και εσύ προσπαθείς να κρατηθείς και να σώσεις ο,τι περνάει απ το χέρι σου.Νιώθεις τις δυνάμεις σου να ατονούν,τις ελπίδες σου να χάνονται.Τα φτερά σου σε εγκαταλείπουν,και εσύ προσπαθείς πλέον πέφτοντας από το παράδεισο να σώσεις τον εαυτό σου.Δεν έχεις όμως πανοπλία,ούτε άμυνες για να προστατευτείς.Πέφτεις βίαια κάτω,δεν είσαι σίγουρος για το τι συνέβη.Πληγωμένος και αδύναμος,με δύο μεγάλες ουλές να σου θυμίζουν τα φτερά που κάποτε σε οδήγησαν στον όμορφο παράδεισο.