Κυριακή 7 Ιουλίου 2013

Συνειδητοποίηση

Τις τελευταίες μέρες έκανα μια πολύ σημαντική για εμένα συνειδητοποίηση.Κατά τη διάρκεια της ψυχοθεραπείας που κάνω σε εβδομαδιαία βάση η ψυχίατρος στη προσπάθεια να περιγράψει τη κατάστασή μου,εύστοχα περιέγραψε πως το πρόβλημά μου,επέκταση του συνδρόμου Asperger από το οποίο πιθανότατα πάσχω,είναι πως δεν αντιλαμβάνομαι τα κοινωνικά σήματα.Με άλλα λόγια δεν αποκωδικοποιώ την επικοινωνία.Τα μη λεκτικά,και κάποιες φορές ακόμα και τα λεκτικά σήματα που στέλνονται κατά την κοινωνική επαφή δεν φιλτράρονται στον εγκέφαλό μου όπως θα συνέβαινε με ένα τυπικό,καθόλα φυσιολογικό άνθρωπο.

Θα αναρωτιέται εύλογα λοιπόν κανείς,τι σημαίνουν οι παραπάνω γραμμές επί του πρακτέου.Πρακτικά λοιπόν,αυτό σημαίνει ότι ενώ ο άνθρωπος είναι μια οντότητα η οποία καθώς εξελίσσεται και μεγαλώνει,η επικοινωνία του και οι τρόποι που επικοινωνεί και αντιλαμβάνεται την επικοινωνία εξελίσσονται αναλόγως και συνεχώς,σε ένα άτομο με Asperger η επικοινωνία αποτελεί ένα γολγοθά πολλές φορές της καθημερινότητας αφού η ικανότητα του ατόμου να αντιλαμβάνεται την επικοινωνία και να ανταποκρίνεται σε αυτήν,μπορεί να χαρακτιριστεί υποανάπτυκτη.

Εμβαθύνοντας,το σύνδρομο Asperger αποτελεί ένα κοινωνικό κυρίως πρόβλημα,το οποίο καθιστά την επικοινωνία και ο,τι συνεπάγεται στον όρο αυτό,δύσκολη,κάποιες φορές επίπονη ή ακόμα και αφόρητη.Μπορώ να περιγράψω άπειρα παραδείγματα από τη καθημερινότητα στα οποία τα συναισθήματα που με διακατέχουν έχουν να κάνουν με τάσεις φυγής,αποτροπή και "πότε θα τελειώσει" καταστάσεις.

Η αλήθεια είναι ότι πάντα ήθελα να εξηγήσω το γιατί ένιωθα έτσι.Κάποια περίοδο της ζωής μου νευρίαζα με τον εαυτό μου.Ήθελα,και συνεχίζω να θέλω να είμαι ένα άνετο,χαλαρό άτομο.Που ξέρει πως να χειρίζεται την επικοινωνία,να είμαι κοινωνικός και γενικότερα να είμαι άνετα με το κόσμο.Αξίζει να σημειωθεί βέβαια πως με τη βοήθεια της ψυχίατρου και με προσωπική προσπάθεια,αλλά και τη πολύτιμη προσφορά ατόμων στη ζωή μου,έχω καταφέρει να αλλάξω πολλά πράγματα στη ζωή μου.Για πολλά χρόνια λοιπόν,πίστευα ότι απλά είμαι δειλός και ντροπαλός.Πίστευα ότι αυτή ήταν η αιτία των προβλημάτων.Είχα άσχημη παιδική ηλικία.Διάφορες καταστάσεις καθώς και οι πεποιθήσεις για το πρόβλημά μου με κατέκλυσαν με αισθήματα ηττοπάθειας και χαμηλής αυτοπεποίθησης.Έβλεπα ότι δεν είμαι όπως τα παιδιά της ηλικίας μου.Διέκρινα την ικανότητα επαφής ανάμεσα στους συνομήλικους με τρόπο διαφορετικό από αυτόν που εγώ αντιλαμβανόμουν.Ακόμα και σήμερα ισχύει αυτό.Πάντοτε λοιπόν είχα την ανάγκη να ανακαλύψω τα βαθύτερα αίτια της συμπεριφοράς αυτής.

Πλέον,που έχω επίγνωση της κατάστασής μου και γνωρίζω ποιές είναι οι αδυναμίες μου ,άλλα και η αιτία πολλών προβλημάτων μου νιώθω απελευθερομένος.Νιώθω ότι μπορώ να δουλέψω με τον εαυτό μου,να αναπτύξω τις δεξιότητές μου και να καλύψω το επικοινωνιακό χάσμα μεταξύ εμένα και της ανθρωπότητας.Μπορώ να πω ότι είμαι αισιόδοξος,παραδόξως για μένα.Τουλάχιστον,και μέχρι εδώ που έφτασα είναι κέρδος για μένα,μιας και πλέον δε χρειάζεται να κατηγορώ τον εαυτό μου που ιδρώνω από το άγχος και την αμηχανία όταν πάω στο κομμωτήριο,ή που μια ζωή όταν με έστελναν για δουλειές εκτός σπιτιού που απαιτούσαν την ανταλλαγή υπηρεσιών με κάποιον εγώ ένιωθα σαν να με στέλνουν στη καρμανιόλα.Μπορώ να αποδεχτώ τον εαυτό μου και να πορευτώ ως έχει.Δε θα επιτρέψω κάτι το οποίο δε μπορώ να ελέγξω να μπει εμπόδια ανάμεσα σε εμένα και τους στόχους μου για τη ζωή.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου