Κάθομαι στον υπολογιστή.Κάποια στιγμή σηκώνομαι,πάω στο παράθυρο,είμαι στο μπαλκόνι.Ψιχαλίζει.Παρατηρώ τον σκοτεινό ουρανό,νιώθω τα σωματίδια του αέρα να με χτυπάνε.Ακούω τις ψιχάλες,τα πουλιά.Τι γαλήνη...μέσα στη σαπίλα για μια στιγμή νιώθω όμορφα.Μου αρέσει.
Σκέφτομαι...και καταλήγω στο ότι χρειάζομαι ένα διάλειμμα.Ένα διάλειμμα από τη ζωή.Από τα πάντα,σχολείο,υποχρεώσεις -όσες έχω- ,την καθημερινότητα γενικότερα.Να περάσω λίγο χρόνο μόνος,Πραγματικό χρόνο με τον εαυτό μου.Χωρίς ίντερνετ,χωρίς έννοιες να με περιβάλλουν.Χωρίς κόσμο αν γίνεται.Σε ένα μέρος εκτός πόλης,κάπου ήρεμα,στη φύση.Μόνος,ίσως με κάποιο άτομο που νιώθω ότι μπορώ να είμαι ο εαυτός μου.
Νιώθω ότι το χρειάζομαι,αν και είμαι ακόμα μόνο 17.Μεγάλος αναβρασμός στο κεφάλι μου.Η κοινωνία,η κοινωνικότητα,ο εαυτός μου...όλα είναι παράξενα.Χρειάζομαι λίγο χρόνο να σκεφτώ,να ηρεμήσω και να συνειδητοποιήσω τι κάνω.Το σήμερα,το πως είναι διαμορφωμένη η κοινωνία...με έχει τρομάξει.Χρειάζομαι λίγο χρόνο να βρω τον εαυτό μου.Μέσα στην αναμπουμπούλα των ερεθισμάτων και της καθημερινότητας νομίζω πως τον έχασα,είναι κρυμμένος σε κάποιο σοκάκι του ψυχισμού μου.
Είμαι χαμένος,ξαφνικά μετά από 17 χρόνια ζωής νιώθω σαν να γεννήθηκα χθες,και όλα γύρω μου είναι πρωτόγνωρα,περίεργα.Θέλω χρόνο να το χωνέψω και να ορίσω τον εαυτό μου.Ποιός είναι ο ρόλος μου σε αυτό το έργο;Ποιός θέλω να είναι;
Θέλω να παρατηρήσω τη φύση,νιώθω ότι το έχω ανάγκη.Να φιλοσοφήσω για ώρες αφήνοντας τις αισθήσεις μου να παίξουν με το περιβάλλον.Να νιώσω τον οργασμό της φύσης,να αφεθώ για κάποια ώρα στις αισθήσεις μου και να νιώσω τη μαγεία -όσο και αν στο μυαλό μου οι αισθήσεις αποτελούν ένα πλαστό τρόπο αναγνώρισης του πραγματικού- ,να ξανασκεφτώ το ρόλο μου ως συνείδηση στο σύμπαν να εξοικειωθώ με την έννοια της ύπαρξης ή της ανυπαρξίας.
Θέλω να τρέξω,να ξεφύγω για λίγο από τη πραγματικότητα.Τελευταία οι σκέψεις και οι γνώσεις που έχω αποκτήσει πάνω στην επιστήμη και την τεχνολογία με έχουν αλλάξει.Το τρόπο που σκέφτομαι,το τρόπο που λειτουργώ.Μου ήρθαν ξαφνικά,όλα μαζί.Συνειδησιακό σοκ.Βρίσκομαι σε μια φάση κατανόησης και προσπάθειας αναγνώρισης και ορισμού του εαυτού μου,της ύπαρξής μου,του ίδιου του σύμπαντος.
Η κοινωνία και ο τρόπος που ζούμε,τα ενδιαφέροντά μας,είναι σαν να βλέπω ένα ποντίκι να τρέχει σε μια ρόδα σε ένα κλουβί για να πιάσει ένα κομμάτι τυρί,ενώ το κλουβί βρίσκεται μέσα σε ένα τυροκομείο.Ανουσιότητα,πλαστή ζωή.Θέλω να δραπετεύσω,η κοινωνία δεν υποστηρίζει την ύπαρξή μου,ασχολείται με πράγματα χωρίς νόημα.
Νιώθω τον ίδιο μου τον εαυτό να καταρρέει κάτω από το βάρος των σκέψεων.Σκέφτομαι συνέχεια,και δυστυχώς τα συμπεράσματα των σκέψεων δεν συμβαδίζουν με τη πραγματικότητα του σήμερα.Ζω σε λάθος εποχή,είμαι από άλλο πλανήτη.Θέλω να μπώ σε αναστολή και να ξυπνήσω πάλι στο μέλλον,σε μια άλλη εποχή.Όπου δε θα νιώθω ότι είμαι στο λάθος μέρος.Δε μπορώ να ζω ψεύτικα.Με κάνει αντικοινωνικό και καταθλιπτικό...τι θα κάνω άραγε;Χρειάζομαι ένα διάλειμμα.
Νιώθω ότι το χρειάζομαι,αν και είμαι ακόμα μόνο 17.Μεγάλος αναβρασμός στο κεφάλι μου.Η κοινωνία,η κοινωνικότητα,ο εαυτός μου...όλα είναι παράξενα.Χρειάζομαι λίγο χρόνο να σκεφτώ,να ηρεμήσω και να συνειδητοποιήσω τι κάνω.Το σήμερα,το πως είναι διαμορφωμένη η κοινωνία...με έχει τρομάξει.Χρειάζομαι λίγο χρόνο να βρω τον εαυτό μου.Μέσα στην αναμπουμπούλα των ερεθισμάτων και της καθημερινότητας νομίζω πως τον έχασα,είναι κρυμμένος σε κάποιο σοκάκι του ψυχισμού μου.
Θέλω να παρατηρήσω τη φύση,νιώθω ότι το έχω ανάγκη.Να φιλοσοφήσω για ώρες αφήνοντας τις αισθήσεις μου να παίξουν με το περιβάλλον.Να νιώσω τον οργασμό της φύσης,να αφεθώ για κάποια ώρα στις αισθήσεις μου και να νιώσω τη μαγεία -όσο και αν στο μυαλό μου οι αισθήσεις αποτελούν ένα πλαστό τρόπο αναγνώρισης του πραγματικού- ,να ξανασκεφτώ το ρόλο μου ως συνείδηση στο σύμπαν να εξοικειωθώ με την έννοια της ύπαρξης ή της ανυπαρξίας.
Θέλω να τρέξω,να ξεφύγω για λίγο από τη πραγματικότητα.Τελευταία οι σκέψεις και οι γνώσεις που έχω αποκτήσει πάνω στην επιστήμη και την τεχνολογία με έχουν αλλάξει.Το τρόπο που σκέφτομαι,το τρόπο που λειτουργώ.Μου ήρθαν ξαφνικά,όλα μαζί.Συνειδησιακό σοκ.Βρίσκομαι σε μια φάση κατανόησης και προσπάθειας αναγνώρισης και ορισμού του εαυτού μου,της ύπαρξής μου,του ίδιου του σύμπαντος.
Η κοινωνία και ο τρόπος που ζούμε,τα ενδιαφέροντά μας,είναι σαν να βλέπω ένα ποντίκι να τρέχει σε μια ρόδα σε ένα κλουβί για να πιάσει ένα κομμάτι τυρί,ενώ το κλουβί βρίσκεται μέσα σε ένα τυροκομείο.Ανουσιότητα,πλαστή ζωή.Θέλω να δραπετεύσω,η κοινωνία δεν υποστηρίζει την ύπαρξή μου,ασχολείται με πράγματα χωρίς νόημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου