Νομίζω πως νοιώθω υπέροχα.Νομίζω,γιατί έχω μια σχετική δυσκολία στο να μεταφράζω αυτό που νιώθω.Νομίζω πως νιώθω όμορφα λοιπόν,με τον ιστότοπο που δημιούργησα.Νιώθω ότι βρήκα ένα μέρος να αποσύρομαι,να γράφω με τις ώρες και να εκφράζομαι.Να ξεσπάω,να ξεδίνω ψυχολογικά.
Είναι λες και κάνω μια νέα αρχή.Λες και βρήκα το χώρο μου.Χαίρομαι,πιστεύω θα με κάνει καλύτερο άνθρωπο και θα με βοηθήσει να αντιμετοπίσω τα προβλήματά μου,διαβάζοντας και αναλύοντας τα όσα γράφω.
Είναι λες και κάνω μια νέα αρχή.Λες και βρήκα το χώρο μου.Χαίρομαι,πιστεύω θα με κάνει καλύτερο άνθρωπο και θα με βοηθήσει να αντιμετοπίσω τα προβλήματά μου,διαβάζοντας και αναλύοντας τα όσα γράφω.
Χρόνια κρατούσα ημερολόγιο....τελικά με οδήγησε στο να σκέφτομαι να αρχίσω να "γράφω"....Απλά η καθημερινότητα με αποσπά κι έται δεν το χω καταφέρει ακόμη.Θέλω ηρεμία και χρόνο για να το κάνω,να μπορε΄σω να τα βάλω σε σειρά και να αρχίσω να τα γράφω.Σκέφτηκα να γράψω μιά ιστορία για το πως μιά μητέρα ανακαλύπτει τον αυτισμό της μέσα απο τον αυτισμό του ίδιου της του παιδιού...και όλο το ταξίδι μέχρι να ανακαλέσει όλες τις μνήμες και να θυμηθεί πως ήταν η ίδια όταν ανακάλυπτε τον κόσμο μόνη της,χωρίς καμιά εργοθεραπεία και κανέναν λογοθεραπευτή που ευτυχώς για το παιδί της,εκείνη φρόντισε να του προσφέρει...ελπίζοντας πως δεν θα ένιωθε μόνο στο σχολείο,"ΟΥΦΟ" στη δουλειά,"Ανώρημο παιδί" στη ζωή του...
ΑπάντησηΔιαγραφή