Kάνω μια ανασκόπηση της μέχρι τώρα ζωής μου.Επεξεργάζομαι τον Ηλία σε σχέση με το περιβάλλον του,αναλογίζομαι τις σκέψεις,τα συναισθήματα του.
Ξεφυλλίζω το βιβλίο μου,την ιδεοληψία μου,το τρόπο που αντιλαμβάνομαι και αλληλεπιδρώ με το κόσμο.Μα τι διάολο κάνω εδώ;Γιατί νιώθω σαν να έχω έρθει από άλλο πλανήτη;Ξέρω πλέον ότι ο εγκέφαλός μου λειτουργεί διαφορετικά λόγω του Asperger.
Κάποιες φορές είναι ανυπόφορο,άλλες το διαχειρίζομαι αποτελεσματικά.Κάποιες άλλες όπως τώρα,νιώθω περίεργα.Δε ξέρω τι κάνω σε αυτό το κόσμο.Γιατί ζω,γιατί υπάρχω.Νιώθω ότι βλέπω την ανθρωπότητα από ψηλά,ότι μπορώ να αντιληφθώ κάποια πράγματα τα οποία βαραίνουν τη συνείδησή μου.
Αλήθεια,τι κάνω εδώ;Τι κάνουμε εδώ;Νιώθω τρελός,πραγματικά.Τα πράγματα που σκέφτομαι,οι σκέψεις μου...είμαι τρελός.Είμαι;Γιατί βλέπω τα πράγματα τόσο διαφορετικά;Γιατί αντιλαμβάνομαι την ύπαρξη με τόσο διαφορετικό τρόπο;Θα είναι ο αυτισμός.
Οι σκέψεις μου,ο τρόπος που αντιλαμβάνομαι τα πάντα με κάνει να νιώθω απομονωμένοςε μπορεί να τα καταλάβει κανείς.Δε μπορεί κανείς να δει μέσα από τα μάτια μου.Πρέπει να αντέξω όλο το φορτίο που μου "προσφέρει" το μυαλό μου.Και ναι,κατά βάθος ξέρω ότι το μυαλό μου δε κοιμάται,ότι είναι αφυπνισμένο.Τελικά όμως τι μου προσφέρει επί της ουσίας αυτό;Οχι πάντως ευτυχία.Έστω τη πλαστή ευτυχία...αυτή που βιώνει η πλειοψηφία της κοινωνίας μας μέσα σε αυτή τη ψευδαίσθηση που ζούμε.
Μα τι κάνω εδώ;Δε ξέρω καν ποιός είμαι.Ξέρω ότι είμαι μια παράξενη μορφή συνείδησης που διαμορφώθηκε από την εγκεφαλική δομή του ατόμου που ονομάζουν Ηλία.Νιώθω ότι δεν είμαι άνθρωπος.Νιώθω την ανθρώπινη φύση σαν ένα περιορισμό.Νιώθω ότι είμαι μια εγκλωβισμένη συνείδηση...νιώθω ότι είμαι το σύμπαν,που έχει φυλακιστεί σε ένα σημείο του σύμπαντος.
Μα είμαι τρελός;Ξαναδιαβάζω αυτά που γράφω,"επανέρχομαι" στη πραγματικότητα.Τρομάζω...εγώ το σκέφτηκα αυτό.Μα πως κατέληξα σε αυτό;Είναι περίεργο...με αφήνει γεμάτο περιέργεια,μυστήριο και δέος.
Δε το έχω γράψει ποτέ,ντρέπομαι είναι η αλήθεια άλλα θα το πω.Εξάλλου -και αυτό είναι που θέλω- αυτά που γράφω διαβάζονται από λίγο κόσμο (το οποίο νιώθω ότι έχω ανάγκη,τελικά).Θέλω λοιπόν
να πω,ότι αναλογιζόμενος τη κατάστασή μου,έχω καταλήξει σε δύο εκδοχές.
Η μια είναι αυτή στην οποία εκτός από το Asperger έχω κάποια άλλη βλάβη στον εγκέφαλο,κάποια διαταραχή η οποία δε με αφήνει σε ηρεμία,μου δημιουργεί προβλήματα και με κάνει να σκέφτομαι τέτοια πράγματα.Η άλλη εκδοχή που έχω,είναι ότι είμαι έξυπνος,δε μπορώ να προσδιορίσω το πόσο,και η εξυπνάδα μου δεν είναι διαχειρίσιμη για ένα 17χρονο,ώστε τελικά καταλήγω σε όλα αυτά τα παράξενα.Δε ξέρω,πραγματικά.Ελπίζω κάποια στιγμή να μάθω.Μπορεί να είναι ένας συνδυασμός των δύο,ή κάτι που δεν έχω σκεφτεί.
Ξεφυλλίζω το βιβλίο μου,την ιδεοληψία μου,το τρόπο που αντιλαμβάνομαι και αλληλεπιδρώ με το κόσμο.Μα τι διάολο κάνω εδώ;Γιατί νιώθω σαν να έχω έρθει από άλλο πλανήτη;Ξέρω πλέον ότι ο εγκέφαλός μου λειτουργεί διαφορετικά λόγω του Asperger.
Κάποιες φορές είναι ανυπόφορο,άλλες το διαχειρίζομαι αποτελεσματικά.Κάποιες άλλες όπως τώρα,νιώθω περίεργα.Δε ξέρω τι κάνω σε αυτό το κόσμο.Γιατί ζω,γιατί υπάρχω.Νιώθω ότι βλέπω την ανθρωπότητα από ψηλά,ότι μπορώ να αντιληφθώ κάποια πράγματα τα οποία βαραίνουν τη συνείδησή μου.Αλήθεια,τι κάνω εδώ;Τι κάνουμε εδώ;Νιώθω τρελός,πραγματικά.Τα πράγματα που σκέφτομαι,οι σκέψεις μου...είμαι τρελός.Είμαι;Γιατί βλέπω τα πράγματα τόσο διαφορετικά;Γιατί αντιλαμβάνομαι την ύπαρξη με τόσο διαφορετικό τρόπο;Θα είναι ο αυτισμός.
Οι σκέψεις μου,ο τρόπος που αντιλαμβάνομαι τα πάντα με κάνει να νιώθω απομονωμένοςε μπορεί να τα καταλάβει κανείς.Δε μπορεί κανείς να δει μέσα από τα μάτια μου.Πρέπει να αντέξω όλο το φορτίο που μου "προσφέρει" το μυαλό μου.Και ναι,κατά βάθος ξέρω ότι το μυαλό μου δε κοιμάται,ότι είναι αφυπνισμένο.Τελικά όμως τι μου προσφέρει επί της ουσίας αυτό;Οχι πάντως ευτυχία.Έστω τη πλαστή ευτυχία...αυτή που βιώνει η πλειοψηφία της κοινωνίας μας μέσα σε αυτή τη ψευδαίσθηση που ζούμε.
Μα τι κάνω εδώ;Δε ξέρω καν ποιός είμαι.Ξέρω ότι είμαι μια παράξενη μορφή συνείδησης που διαμορφώθηκε από την εγκεφαλική δομή του ατόμου που ονομάζουν Ηλία.Νιώθω ότι δεν είμαι άνθρωπος.Νιώθω την ανθρώπινη φύση σαν ένα περιορισμό.Νιώθω ότι είμαι μια εγκλωβισμένη συνείδηση...νιώθω ότι είμαι το σύμπαν,που έχει φυλακιστεί σε ένα σημείο του σύμπαντος.
Μα είμαι τρελός;Ξαναδιαβάζω αυτά που γράφω,"επανέρχομαι" στη πραγματικότητα.Τρομάζω...εγώ το σκέφτηκα αυτό.Μα πως κατέληξα σε αυτό;Είναι περίεργο...με αφήνει γεμάτο περιέργεια,μυστήριο και δέος.Δε το έχω γράψει ποτέ,ντρέπομαι είναι η αλήθεια άλλα θα το πω.Εξάλλου -και αυτό είναι που θέλω- αυτά που γράφω διαβάζονται από λίγο κόσμο (το οποίο νιώθω ότι έχω ανάγκη,τελικά).Θέλω λοιπόν
να πω,ότι αναλογιζόμενος τη κατάστασή μου,έχω καταλήξει σε δύο εκδοχές.
Η μια είναι αυτή στην οποία εκτός από το Asperger έχω κάποια άλλη βλάβη στον εγκέφαλο,κάποια διαταραχή η οποία δε με αφήνει σε ηρεμία,μου δημιουργεί προβλήματα και με κάνει να σκέφτομαι τέτοια πράγματα.Η άλλη εκδοχή που έχω,είναι ότι είμαι έξυπνος,δε μπορώ να προσδιορίσω το πόσο,και η εξυπνάδα μου δεν είναι διαχειρίσιμη για ένα 17χρονο,ώστε τελικά καταλήγω σε όλα αυτά τα παράξενα.Δε ξέρω,πραγματικά.Ελπίζω κάποια στιγμή να μάθω.Μπορεί να είναι ένας συνδυασμός των δύο,ή κάτι που δεν έχω σκεφτεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου